Wśród krytycznie zagrożonych znalazła się m.in. kusokurka białoskrzydła (Sarothrura ayeresi) – niewielki i niepozorny ptak zamieszkujący wyżynne łąki Etiopii oraz RPA. Doprowadziły do tego m.in. melioracje, przekształcanie naturalnych siedlisk na cele rolnicze i zbyt intensywny wypas zwierząt gospodarskich - czytamy w informacji prasowej przesłanej PAP.

Aktualizując Czerwoną Listę IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów) za rok 2013 BirdLife International oceniło stopień zagrożenia ponad 10 tys. gatunków ptaków. Aż 130 uznano za wymarłe, cztery - za wymarłe na wolności, 198 za krytycznie zagrożone wyginięciem, 397 za zagrożone wyginięciem, 713 za gatunki narażone, 888 za bliskie zagrożenia, 7 675 za gatunki mniejszej troski, a w przypadku 60 gatunków uznano, że istnieje za mało danych dla dokonania dokładnej oceny.

"Krytycznie zagrożony" oznacza najwyższy stopień zagrożenia wymarciem na liście gatunków uwzględnianych przez IUCN.

Los kusokurki i prawie dwustu innych gatunków może wkrótce podzielić trznadel złotawy (Emberiza aureola) - wynika z ocen ekspertów. Jeszcze 13 lat temu był tak pospolity, że jego przyszłość nie wzbudzała żadnych obaw, dlatego też zaliczano go do grupy gatunków "mniejszej troski". Wskutek masowego, nielegalnego chwytania na zimowiskach w Chinach oraz w południowo-wschodniej Azji stan jego populacji drastycznie się pogorszył. Obecnie trznadel złotawy należy do gatunków "zagrożonych".

Sytuacja gatunków obserwowanych w Polsce praktycznie nie zmieniła się w stosunku do ubiegłego roku, kiedy informowano m.in. o złej sytuacji kaczek lodówek (Clangula hyemalis) - powiedział w rozmowie z PAP Antoni Marczewski z Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków (OTOP), krajowego partnera BirdLife International.

W ciągu ostatnich 20 lat z Bałtyku zniknęło ponad milion tych ptaków, które w 2012 r. przesunięto do kategorii narażone. Za zagrożony nadal uznaje się inny gatunek kaczki morskiej, uhlę (Melanitta fusca), chętnie zimującą w polskiej części Bałtyku.

"Główne zagrożenia, jakim muszą stawiać czoło ptaki na całym świecie, to utrata siedlisk, zwłaszcza związana z rosnącymi potrzebami rolnictwa, a także skutki zmian klimatycznych i coraz częstsze inwazje obcych gatunków" – podkreśla dyrektor ds. Nauki, Polityki i Informacji z BirdLife, dr Leon Bennun. - Bez podjęcia zdecydowanych działań lista zagrożonych gatunków będzie się niestety wydłużać".

Tegoroczna aktualizacja listy zawiera też zmiany pozytywne, np. dotyczące dwóch gatunków albatrosów – czarnonogiego i czarnobrewego. Dzięki wzrostowi liczebności status tych gatunków (należących do jednej z najbardziej zagrożonych wyginięciem ptasich rodzin) poprawił się.

"Albatros czarnobrewy i albatros czarnonogi wciąż potrzebują odpowiedniej ochrony, ale poprawa ich sytuacji pozwala mieć nadzieję na lepszą przyszłość również innych gatunków albatrosów" – mówi Marczewski. - Głównym zagrożeniem tych oceanicznych wędrowców, którzy w naturze mogą dożywać ponad 60 lat, jest przyłów w sieciach rybackich. Śmiertelność albatrosów pomagają zmniejszyć odpowiednie programy, realizowane w wielu krajach głównie przez jednostki zajmujące się połowem. Problemem jest wciąż zanieczyszczenie oceanów plastikowymi śmieciami. Ptaki karmią nimi swoje pisklęta, które następnie giną w potwornych męczarniach".

Na położonej na Oceanie Indyjskim wyspie Rodriguez (archipelag Maskarenów na Oceanie Indyjskim) poprawiła się też sytuacja dwóch zagrożonych gatunków, wikłacza maskareńskiego (Foudia flavicans) i namorzynka maskareńskiego (Acrocephalus rodericanus). Pomogły działania ochronne polegające m.in. na odtwarzaniu zalesień, eliminowaniu obcych gatunków inwazyjnych oraz aktywnej kampanii informacyjnej wśród lokalnych społeczności. (PAP)

zan/ krf/