Ptaki śpiewające mają talent do nauki śpiewu, co jest dość rzadkie w królestwie zwierząt. Ich pieśni nie są wrodzone, ale przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Samce zeberek zaczynają zapamiętywać śpiew ojca już w wieku 17 dni. Ćwiczą i doskonalą go, naśladując swoich rodzicieli przez następne tygodnie. W momencie osiągnięcia dorosłości, w wieku 100 dni, sposób śpiewania jest już ugruntowany, a samce wykorzystują go do wabienia samic.

I tak jak dzieci potrafią uczyć się komunikacji od swoich rówieśników, tak zeberki "podłapują" melodie od rodzeństwa, kiedy rodziców nie ma w pobliżu.

Badacze z Instytutu Ornitologii Maksa Plancka w niemieckim Seewiesen obserwowali pary młodych zeberek, które oddzielono od ojców w wieku 14 dni, czyli zanim nauka śpiewu się rozpoczęła. Kiedy ptaki skończyły miesiąc, jedno z rodzeństwa zostało na tydzień połączone z ojcem i słuchało jego śpiewów. Drugi z ptaków nie znał ojcowskich melodii.

Następnie młode połączono i kiedy osiągnęły dorosłość, ich piosenki nagrywano. Co ciekawe, bardziej do siebie podobne były śpiewy rodzeństwa niż ojca i samczyka, który spędził z nim tydzień.

Taki wynik sugeruje, że rówieśnik może być dobrym zastępcą pod nieobecność ojca, jeśli chodzi o lekcje śpiewu. Badacze podejrzewają, że uczenie się śpiewu od rówieśników jest powszechną strategią. (PAP)

mrt/ agt/