Organizacja Narodów Zjednoczonych szacuje, że jedna trzecia wszystkich roślinnych pokarmów spożywanych przez człowieka zależy od zapylających je owadów, a naukowcy wciąż zmagają się z malejącą w ostatnich latach w Ameryce Północnej i Europie liczbą pszczół.

Brytyjscy badacze wystawili 40 rojów trzmieli na działanie pestycydów: neonikotynoidów i pyretroidów przez cztery tygodnie. Warunki miały być zbliżone do tych panujących na polach. Neonikotynoidów używa się m.in. do ochrony upraw przed szarańczą, mszycami i innymi szkodnikami.

"Trwałe wystawienie na pestycydy zaburza naturalne zachowania związane ze zdobywaniem pożywienia i zwiększa śmiertelność trzmieli - robotnic, prowadząc do znacznej redukcji liczby młodych osobników" - napisali naukowcy z University of London w magazynie "Science". W końcu może to doprowadzić do wymarcia kolonii.

Trzmiele wystawione na działanie pestycydów miały o połowę mniej szans na zgromadzenie pyłku, którym się żywią, w porównaniu z owadami w środowisku wolnym od środków chemicznych. Potrzebowały też więcej osobników do zbierania pożywienia, czyli mniej zajmowało się larwami.

Wnioski podkreślają wagę szerszego testowania pestycydów dla upewnienia się, czy nie zagrażają owadom zapylającym rośliny.

W osobnym komentarzu w magazynie "Nature" Juliet Osborne z angielskiego University of Exeter napisała, że wyniki badania są dowodem na to, że trzeba zidentyfikować wszelkie czynniki, które powodują zespół masowego ginięcia pszczoły miodnej (ang. Colony Collapse Disorder). "Nie mamy jeszcze przekonujących dowodów na działanie pestycydów na kolonie, w porównaniu z wpływem pasożytów czy patogenów" - napisała.

Autor badania Richard Gill podkreślił, że poprzednie badania najczęściej koncentrowały się na wpływie pestycydów na pojedyncze osobniki, a nie na całe kolonie. Trzmiele formują skupiska złożone z kilku tuzinów owadów, podczas gdy pszczoły miodne mogą tworzyć roje liczące dziesiątki tysięcy osobników. (PAP)

mrt/ agt/