Badanie, w którym brali udział naukowcy z barcelońskiego uniwersytetu Pompeu Fabra oraz uniwersytetu w Kopenhadze, przeprowadzone zostało na okazie - eksponacie należacym do prywatnej kolekcji przyrodniczej w mieście Gerona (północno-wschodnia Hiszpania).

W trakcie badania potwierdzono, że dość nagłe wyginięcie papugi karolińskiej miało związek z aktywnością człowieka - wyjaśnił kierujący badaniem Carles Lalueza-Fox. Wykluczył on teorię, że gatunek mógłby wymrzeć z powodu zagrożenia ze strony drapieżników.

Analizy muzealnych okazów tego gatunku pozwoliły wykazać, że ptaki te żywiły się trującymi ziarnami rzepienia pospolitego. Same były uodpornione na toksyczne substancje zawarte w nasionach tej rośliny. Dzięki upodobaniu do trujących nasion nie były one jednak powszechnym celem ataków ze strony innych zwierząt. "Trucizna zawarta w pokarmie ptaka nie wpływała negatywnie na jego układ trawienny. Była jednak szkodliwa dla zwierząt, które upolowałyby i zjadły papugę karolińską" - zaznaczyli autorzy analiz.

Twierdzą oni również, że ostatnie żyjące na świecie populacje papugi karolińskiej nie wyginęły wskutek choroby czy konsekwencji chowu wsobnego.

Z komunikatu barcelońskiego uniwersytetu wynika, że biologom udało się poznać genotyp papugi karolińskiej i potwierdzić, iż pod względem genetycznym była ona zbliżona do konury słonecznej. Papuga ta występuje dziś na terenach Ameryki Południowej. Zdaniem badaczy konura słoneczna - gatunek zagrożony dziś wyginięciem - wyodrębnił się od papugi karolińskiej już około 3 mln lat temu.

Papuga karolińska była endemitem, a zarazem jedynym rodzimym gatunkiem papugi na terenie Stanów Zjednoczonych. Zamieszkiwała południowo-wschodnie obszary tego kraju, od doliny rzeki Ohio po Zatokę Meksykańską. (PAP)

zat/ zan/