Większość skamieniałości opierzonych ptaków z okresu kredy naukwocy odkrywają na północy Chin. Pochodzące stamtąd skamieniałości odpowiadają za większość tego, co wiemy nt. wczesnych etapów ewolucji ptasich piór.

Pióra przypominające wstążki, jakich nie zobaczymy u żadnych dziś żyjących ptaków, naukowcy znali dotychczas z analiz płaskich kamiennych płyt. Nie było wiadomo, jak mogły wyglądać w trójwymiarze.

Nowych informacji na ten temat dostarczają badania trójwymiarowej skamieniałości ptaka pochodzącego z Brazylii. Jak twierdzi Ismar Carvalho z Universidade Federal do Rio de Janeiro w Brazylii i jego zespół, skamieniały ptak miał w ogonie dwa pióra o równoległych krawędziach, przypominające kształtem wstążki. Na ich zakończeniu znajdowały się eliptyczne rozszerzenia, przypominające pióro lotki.

Naukowcy wnioskują na temat budowy i funkcji. Sugerują, że pióra w ogonie mogły służyć podczas popisów przed samicami. Mogły ułatwiać rozpoznawanie własnego gatunku i brać udział w komunikacji wzrokowej. Nie były jednak przydatne do wzmocnienia równowagi czy lotu, gdyż - jak wskazują analizy skamieniałości w trójwymiarze - ich kształt nie sprzyjał aerodynamice.

Badania kości pozwalają sądzić, że skamieniały osobnik był jeszcze młody.

Żył na terenie Gondwany, tzn. superkontynentu na półkuli południowej, istniejącym w prahistorii Ziemi. Na masę lądową Gondwany składały się dzisiejsza Ameryka Południowa, Afryka, Indie, Australia, Antarktyda, Nowa Zelandia i część Azji. (PAP)

zan/ krf/