W stwardnieniu rozsianym (SM) układ odpornościowy atakuje osłonkę mielinową pokrywającą nerwy. Uniemożliwia to prawidłowe przekazywania impulsów wzdłuż dróg nerwowych w mózgu i rdzeniu kręgowym, co prowadzi do postępującej niepełnosprawności. Obecnie stosowane leki mogą spowolnić proces chorobowy lub zahamować go, jednak raz zniszczona mielina nie odtwarza się.

Zespół doktora Paula Tesara z Case Western Reserve School of Medicine (USA) natrafił na mikonazol i klobetazol analizując działanie ponad 700 istniejących leków i szukając takiego, który pobudzałby powstawanie nowej mieliny w układzie nerwowym.

Jak wykazały wstępne badania przeprowadzone na zwierzętach, mikonazol i klobetazol zmniejszyły zakres uszkodzeń komórek oraz paraliżu obserwowanego przy stwardnieniu rozsianym. Pobudziły również wzrost nowej osłonki mielinowej chroniącej nerwy. Laboratoryjne próby dotyczące hodowli komórek sugerują, że oba leki mogłyby działać także na ludzi.

Eksperci zaznaczają, że mimo tych korzystnych wyników chorzy nie powinni podejmować prób leczenia się na własna rękę. Niezgodne z przeznaczeniem wykorzystanie obecnie dostępnych postaci leków przeznaczonych do stosowania na skórę (głównie maści i kremów) może raczej spowodować dodatkowe problemy zdrowotne niż złagodzić objawy stwardnienia rozsianego. Przed ewentualnym wprowadzeniem obu leków do praktyki trzeba przeprowadzić badania kliniczne dotyczące ich działania na ludzi (choć w przypadku grzybic i egzemy okazały się bezpieczne). Trzeba będzie opracować taką postać leku, która pozwoli skuteczniej wprowadzić je do układu nerwowego. (PAP)

pmw/ agt/