Sieci kwantowe mają zapewniać w zasadzie absolutne bezpieczeństwo przesyłanych danych, ponieważ każda próba ich przechwycenia byłaby łatwo wykrywana. Jednak taka łączność mogłaby działać tylko na ograniczonym dystansie. Stworzenie kwantowego Internetu jest technologicznym wyzwaniem, wymagającym opracowania kwantowych wzmacniaczy (quantum repeaters) – tyle że nie bardzo wiadomo, jak je skonstruować i w przypadku połączeń międzykontynentalnych musiałyby być umieszczane również na dnie morza.

Simon Devitt i jego koledzy z Uniwersytetu Ochanomizu w Tokio (Japonia) uważają, że dobrym rozwiązaniem byłoby przesyłanie danych … kontenerami. Wbrew pozorom mógłby to być odpowiednik całkiem wydajnego transferu.

Co prawda nie ma jak dotąd także technologii pozwalającej przechowywać bity kwantowe (kubity), jednak wielu ośrodkach trwają prace nad kwantowymi pamięciami. Jak obliczyli naukowcy, w przypadku pamięci opartych na technologii diamentowej typowy kontener mógłby pomieści odpowiednik 125 kubitów, natomiast dla pamięci krzemowych zmieściłoby się niemal 200 terabajtów. Większą część kontenera zajmowałoby zasilanie i aparatura chłodząca, potrzebna do utrzymania pracy pamięci.

Ponieważ duży kontenerowiec jest w stanie przewieźć 10 000 kontenerów, naukowcy obliczyli, że w pełni załadowany statek podczas 20-dniowej podróży na trasie Japonia – USA mógłby przewieźć odpowiednik transferu od 10 bajtów do 1 terabajta na sekundę, zależnie od zastosowanej technologii. Zdaniem Devitta wykorzystanie kontenerów byłoby znacznie łatwiejsze od umieszczania łańcuchów kwantowych wzmacniaczy na dnie Pacyfiku. (PAP)

pmw/ agt/