Na kości indyków archeolodzy natknęli się na stanowisku El Mirador w Gwatemali. Jest to pozostałość jednego z największych i najbardziej rozwiniętych ośrodków przedklasycznych, jakie znamy na nizinach zajmowanych przez Majów. Znajdują się tam ogromne kompleksy świątynne, jedne z największych znanych budowli Majów.

Kości znaleziono w pobliżu jednej z piramid. Naukowcy sądzą, że mogły one stanowić element uczty lub posiłku ofiarnego.

Badania archeologiczne, porównania budowy kości oraz analizy DNA pozwoliły ustalić, że skamieniałe szczątki ptaków należały do indyków Meleagris gallopavo gallopavo, które dały początek wszystkim odmianom indyków hodowanych na całym świecie. Gatunek ten pochodzi z Meksyku środkowego i północnego i nie występuje naturalnie na terenie Gwatemali.

Są to jednocześnie jedyne zwierzęta, jakie udomowiono na ziemiach zajętych przez wielkie środkowoamerykańskie kultury prekolumbijskie (w Mezoameryce). Główny autor badania, Erin Thornton z Florida Museum of Natural History i z Trent University Archaeological Research Centre podkreśla, że Majowie z reguły nie hodowali zwierząt. Z reguły uprawiali rośliny, ale większość mięsa, jakie jedli, zawdzięczali myśliwym. Odkrycie kości na związanym z nimi stanowisku może więc świadczyć o udomowieniu indyków. Jest też najstarszym dowodem na obecność tych ptaków z Meksyku na terenach Majów.

Odkrycie kości na południe od granicy naturalnego zasięgu występowania indyków meksykańskich świadczy o tym, że zwierzęta te przedostały się - oczywiście z pomocą człowieka - z terenów dzisiejszego Meksyku na bardziej południowe ziemie Majów pod koniec okresu Przedklasycznego, który trwał od 300 r. p.n.e. do końca I wieku n.e. (PAP)

zan/ tot/