Senat uczelni docenił profesora "za niezłomne zaangażowanie w walkę o obronę godności człowieka stanowiącej podstawę wolności oraz praw człowieka i obywatela; niestrudzone podejmowanie wysiłków zmierzających do głębszego zrozumienia przez społeczeństwa zbrodni Holokaustu oraz przybliżanie stanowiska żydowskiego w tej sprawie; wydobycie z zapomnienia i przywrócenie świadomości zbiorowej Polaków postaci Jana Karskiego - bohaterskiego emisariusza Polskiego Państwa Podziemnego, dowody sympatii i poparcia dla Solidarności w trudnych dla polskiej demokracji latach 80.; piętnowanie, poprzez programy edukacyjne skierowane ku młodzieży i inne działania fundacji The Elie Wiesel Foundation for Humanity, zbrodni ludobójstwa, antysemityzmu, nietolerancji, obojętności i ksenofobii".

W recenzji dotyczącej nadania prof. Wieselowi tytułu doktora honoris causa prof. Andrzej Zoll napisał: "Dorobkiem, który ma – moim zdaniem – uzasadniać przyznanie profesorowi Elie Wieselowi godności doktoratu honoris causa, nie jest w pierwszym rzędzie dorobek naukowy. Ten dorobek jest zresztą znaczny. Profesor Elie Wiesel zajmuje się badaniami z zakresu filozofii, judaistyki i literatury. (...) Dorobkiem uzasadniającym przede wszystkim wyróżnienie Elie Wiesela jest jego pełne zaangażowanie w walce o obronę godności człowieka jako źródła wolności i praw".

Natomiast ks. prof. Łukasz Kamykowski, teolog, w swojej recenzji podkreślił: "Elie Wiesel jest znany przede wszystkim ze względu na treść swego przekazu, wychodzącego wciąż na nowo od traumy świadków zagłady ku pytaniom, jakie ich doświadczenie stawia im samym, ludowi żydowskiemu i światu. (...)".

Elie Wiesel urodził się w 1928 r. w miasteczku Sygiet w Rumunii, w ortodoksyjnej rodzinie chasydzkiej. W 1944 r. wszystkich Żydów z miasteczka deportowano do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Matka i młodsza siostra Elie Wiesela nie przeżyły Auschwitz. On sam z Auschwitz trafił do obozu w Buchenwaldzie; tam wraz z dwiema starszymi siostrami doczekał wyzwolenia w 1945 r. przez oddziały aliantów.

Po wojnie Wiesel studiował literaturę, psychologię i filozofię na Sorbonie w Paryżu. Jako dziennikarz współpracował z francuskimi i izraelskimi mediami.

Jest autorem 800-stronicowej książki "Un di Velt Hot Geshvign" ("A świat pozostał milczący"), napisanej w języku jidysz. W 1958 r. ukazała się na wpół autobiograficzna powieść Wiesela pt. "Noc". Stała się bestsellerem. Od tamtej pory Wiesel napisał ponad 50 innych utworów; były to powieści, opowiadania, dramaty, opowieści chasydzkie i talmudyczne oraz eseje.

W 1963 r. przyjął obywatelstwo USA. Na amerykańskich uczelniach dał tysiące wykładów, w których koncentrował się na sytuacji Żydów i innych narodów cierpiących prześladowania z powodu swojego wyznania, rasy czy pochodzenia.

Wielokrotnie angażował się w obronę uciskanych i prześladowanych mniejszości narodowych. Za swoją działalność otrzymał w 1986 r. Pokojową Nagrodę Nobla. Komitet Noblowski określił go mianem "posłańca ludzkości". Został nagrodzony za działalność na rzecz pokoju i "przesłanie pokoju, zadośćuczynienia i godności ludzkiej".

W latach 1980-1986 Wiesel był przewodniczącym amerykańskiej Rady Pamięci Holocaustu. Zainicjował budowę Amerykańskiego Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie (United States Holocaust Memorial Museum). W 2005 r. przyznano mu odznaczenie "Dignitas Humana Award".

Otrzymał tytuł doktora honoris causa wielu uczelni na całym świecie. Uhonorowany Nagrodą Orła Jana Karskiego za "lekcję, jak rozpoznawać absolutne zło Holocaustu". Jest także kawalerem francuskiej Legii Honorowej

W ocenie prof. Wiesela nie wyciągnięto wniosków z tragedii Auschwitz, a antysemityzm i ksenofobia są nadal obecne. Dlatego za niezwykle ważne uznał międzyludzką solidarność, wolność i przyjaźń, które dają nadzieję na przyszłość. (PAP)

bko/ mhr/