Zespół naukowców z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii Meksyku pod kierunkiem Sergiusza Gomeza od roku odkopywał podziemny tunel, odkryty na stanowisku Teotihuacan w Meksyku – wielkim prekolumbijskim centrum religijnym i mieście zbudowanym w okresie ok. II w. p.n.e. – II w. n.e., opuszczonym w X w. n.e. i zagospodarowanym ponownie dopiero w XIV wieku przez Azteków.

Tunel o długości ok. 104 metrów, do którego wejście odkryto w 2010 r., znajduje się na głębokości 18 metrów i prowadzi pod Świątynię Pierzastego Węża, piramidę poświęconą bóstwu wiatru, nieba i ziemi Quetzalcoatlowi.

W 2013 r. archeolodzy ustalili przy pomocy zdalnie sterowanego robota Tlaloc II, że na końcu tunelu pod Świątynią Quetzalcoatla znajdują się trzy nieznane dotąd komory.

Archeolodzy podjęli decyzję o oczyszczeniu przejścia w tunelu i od roku prowadzili prace wykopaliskowe, usuwając zwały ziemi i gruzu, którymi przejście zostało zawalone w ok. 250 r. n.e.

Jak poinformował Gomez, naukowcy zakończyli przebijanie się przez tunel i dotarli do zasypanych komór, a w czasie prac wydobyli tysiące artefaktów, od rozmaitych wyrobów ceramicznych, w tym naczyń i figurek, do zwierzęcych kości i nasion różnych roślin.

Według archeologów, odkopanie i zbadanie komór na końcu tunelu może zająć kolejny rok pracy, a nawet potrwać dłużej.

Zdaniem Gomeza, w komorach pod Świątynią Pierzastego Węża - jednej z najświętszych budowli w Teotihuacan, wzniesionej w okresie ok. 150-200 r. n.e. - mogły odbywać się rytuały związane z obejmowaniem władzy. Mogą też być miejscem, w którym złożono szczątki władców Teotihuacan, których grobowców dotychczas nie odnaleziono.

Miasto prekolumbijskie Teotihuacan jako obiekt zostało wpisane w 1987 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO. (PAP)

jot/ krf