Naukowcom udało się obejść problemy związane z mierzeniem promieniowania tła kosmicznego dzięki zastosowaniu pośrednich metod badań. Położenie Ziemi w „dobrze oświetlonej” części Drogi Mlecznej powoduje, że dokładna i niezakłócona obserwacja bezpośrednia jest bardzo trudna, podobnie jak obserwacja gwiazd z centrum dużego miasta.

Badacze rejestrowali promieniowanie tła kosmicznego mierząc tylko promieniowanie gamma z odległych, masywnych obiektów zwanych blazarami, które emitują intensywne wiązki światła. Badanie promieniowania, które dociera do nas z blazarów, pozwala nam stwierdzić, jakie światło te wiązki „napotkały” po drodze. W ten sposób naukowcy ocenili, w jaki sposób zmieniało się promieniowanie tła kosmicznego od momentu Wielkiego Wybuchu, który miał miejsce około pięć miliardów lat temu.

Światło blazarów pozwala nam wnioskować o historii wszechświata, ponieważ dociera do naszej planety z dużym opóźnieniem: im dalszy blazar, tym „starsze” światło. „Pięć miliardów lat to najlepsze, co możemy osiągnąć przy pomocy dzisiejszej technologii. – powiedział Alberto Dominguez, jeden z naukowców pracujących nad badaniami – Pewnie, są blazary znajdujące się dalej, ale nie jesteśmy w stanie ich wykryć, ponieważ emitowane przez nie promieniowanie gamma dociera do nas zbyt zniekształcone”. (PAP)

stm/ ula/