Zmyślnego pająka wypatrzył przyrodnik, Phil Torres, w czasie spaceru w pobliżu peruwiańskiego centrum badawczego Tambopata. "Z daleka wydawało się, jakby średniej wielkości pająk, mający ok. 2,5 cm. średnicy - najprawdopodobniej martwy lub wręcz zasuszony - zwisał pośrodku swojej pajęczyny" - relacjonuje. - Podchodząc krok bliżej można było jednak dostrzec coś przedziwnego. Pająk, na którego przed chwilą patrzyłem, okazał się skupiskiem drobin liści, paprochów i martwych owadów".

Podchodząc jeszcze bliżej Torres dostrzegł na pajęczynie niewielkiego, mierzącego pół centymetra pająka, który ukrywał się za swoim większym sobowtórem.

Już wcześniej wiadomo było, że pajączek Cyclosa mulmeinensis wkomponowuje w swoje sieci obiekty, które mają wabić potencjalne ofiary. Zwykle są to puste pancerzyki po zjedzonych wcześniej owadach lub kokony z jajami. Obiekty ułożone przez pająka, którego podglądał Torres, były jednak ułożone w wyraźny kształt pająka. Nie brakowało mu nawet żadnej z ośmiu nóg.

Aby stworzyć takiego sobowtóra, pająk musiał znosić do sieci okruchy suchych liści i innych części roślin, resztki zjedzonych wcześniej owadów, kokony i inne dostępne w okolicy drobiny. Później układał to wszystko wzdłuż wplecionych wcześniej w pajęczynę nici stabilizujących, uzyskując kształt tułowia i odnóży.

Torres twierdzi, że osobniki należące do niektórych dobrze zbadanych gatunków pająków z rodzaju Cyclosa osiągają dobre wyniki, jeśli chodzi o przeżywalność. Przetrwanie w naturze nie jest oczywiste: na pająki czyhają choćby drapieżne osy, które - w wypadku osobnika, na którego natknął się badacz - zamiast pająka, będą atakować wyraźne w sieci szczątki.

Torres zapowiada współpracę ze znawcami pająków. Chce sprawdzić, czy charakterystyczne zachowanie pająka nie świadczy o jego odmienności na tyle istotnej, by zaliczyć go do nowego gatunku. (PAP)

zan/ ula/