„Pierwszy sezon badań zakończył się sukcesem, przynosząc potwierdzenie lokalizacji stanowiska, znanego dotychczas jedynie z XIX-wiecznych wykopalisk. Ilość zarejestrowanych grobów wskazuje, że cmentarzysko nie zostało w pełni przebadane. Analiza znalezionych zabytków pozwoli na dalszy wzrost wiedzy o grupie olsztyńskiej – jednej z najbardziej intrygujących oraz tajemniczych jednostek kulturowych pradziejów ziem bałtyjskich” – wyjaśnia dr Mirosław Rudnicki, archeolog z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego kierujący badaniami.

Wykopaliska dostarczyły, zdaniem archeologów, niezwykle dużą liczbę znalezisk. Z tego względu nie przebadano zakładanej wcześniej powierzchni, a jedynie 2,5 ara.

W trakcie wykopalisk odkryto 26 grobów ciałopalnych. Skremowane szczątki umieszczano zarówno w naczyniach, zwanych przez archeologów popielnicami, jak również bezpośrednio w zagłębieniach w ziemi. Niestety stan pochówków był zły ze względu na zniszczenia poczynione przez działalność rolniczą.

Wśród odkrytych zabytków dominowały ozdoby - fibule, pierścionki, paciorki oraz ręcznie lepione naczynia z gliny, w tym niektóre bardzo bogato zdobione. Wiele znalezisk metalowych i szklanych jest nadtopionych, bo były składane ze zmarłym na stosie ciałopalnym.

Badania wykopaliskowe potwierdziły informacje pozyskane przez XIX-wiecznego niemieckiego badacza Georga Bujacka z Królewca, dotyczące lokalizacji, przynależności kulturowej oraz datowania stanowiska. Cmentarzysko według archeologów należy do tzw. grupy olsztyńskiej, którą można z dużym prawdopodobieństwem łączyć ze znanymi ze źródeł historycznych Galindami.

Ze względu na znaczną wartość stanowiska, badania będą kontynuowane w kolejnych latach w ramach projektu finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki przy współpracy ze stroną białoruską.

Wykopaliska prowadzono przy współpracy z Andrzejem Grzegorczykiem z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego oraz Vitalem Sidarovichem i Vitalijem Asheichykiem z Katedry Archeologii i Specjalnych Dyscyplin Historycznych Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego w Mińsku.

„Warto podkreślić, iż dla wielu studentów z Białorusi był to pierwszy pobyt w Polsce czy Unii Europejskiej. Studenci ci bardzo cenią sobie uczestnictwo w badaniach, podczas których mogli zapoznać się z metodyką badań stosowaną w polskich ośrodkach naukowych oraz zwiedzić wiele interesujących miejsc, w tym Olsztyn, Gdańsk, Malbork” – zauważa dr Rudnicki.

PAP - Nauka w Polsce, Szymon Zdziebłowski

agt/