Do takich wniosków doszli naukowcy z Institut National de la Sante et de la Recherche Medicale (INSERM) w Paryżu oraz University College w Londynie. Przebadali oni 6.401 osób, które wyjściowo miały od 39 do 63 lat. Zebrano informacje na temat wskaźnika masy ciała (BMI) oraz różnych zaburzeń metabolicznych, jak wysoki ogólny poziom cholesterolu, niski poziom „dobrego” cholesterolu (HDL), wysoki poziom cukru we krwi (objaw cukrzycy), wysoki poziom trójglicerydów i nadciśnienie tętnicze.

W ciągu kolejnych 10 lat uczestnicy badania byli trzykrotnie poddawani testom sprawdzającym pamięć i inne zdolności umysłowe, jak rozumowanie, płynność semantyczna (polega na płynnym przechodzeniu od jednej myśli do drugiej) oraz fonetyczna.

W całej grupie niemal 53 proc. osób miało prawidłową masę ciała, 38 proc. miało nadwagę, a 9 proc. – otyłość. Co najmniej dwa zaburzenia metaboliczne stwierdzono u 31 proc. uczestników badań, ale w grupie otyłej odsetek ten wyniósł 60 proc.

Okazało się, że sprawność umysłowa pogarszała się najszybciej u osób otyłych i mających dodatkowo co najmniej dwa zaburzenia metaboliczne. W ciągu 10 lat badań wyniki testów w tej grupie spadały o 22,5 proc. szybciej niż u osób ważących prawidłowo i nie mających zaburzeń metabolizmu.

W przypadku osób otyłych bez większych problemów metabolicznych wyniki testów również pogarszały się nieco szybciej w ciągu dekady. Zdaniem współautorki pracy dr Archany Singh-Manoux, może to stanowić dowód przeciw koncepcji tzw. zdrowej otyłości, zgodnie z którą osoby otyłe, ale bez zaburzeń metabolizmu nie są znacznie bardziej zagrożone chorobami układu sercowo-naczyniowego czy demencją.

Badaczka podkreśla, że potrzeba więcej badań, aby ocenić m.in. to, w jakim stopniu zaobserwowana zależność jest uwarunkowana czynnikami genetycznymi, czasem trwania otyłości i nieprawidłowości metabolicznych. (PAP)

jjj/ ula/