Charakterystyczny wzór lub intensywna barwa często wyróżniają zwierzęta jadowite, informując potencjalnych drapieżników, że to nie jest łatwa zdobycz. Typowym przykładem są widoczne są z daleka żółto-czarne paski osy. Jak wynika z badań dr Gregorio Moreno - Ruedy (uniwersytet w Granadzie), pomiędzy wielkością gruczołów jadowych osy a intensywnością jej ubarwienia zachodzi bezpośredni związek.

Mogłoby się wydawać, że po prostu większe osy mają większe gruczoły jadowe. Tak jest w istocie, jednak nawet, gdy podczas badań wzięto poprawkę na ów efekt, nadal pojawiała się korelacja pomiędzy rozmiarami gruczołów jadowych a jaskrawszym ubarwieniem.

Ponieważ wytwarzanie jednocześnie jadu i barwnika jest energetycznie kosztowne, niektóre gatunki - na przykład bzygi - nauczyły się naśladować ubarwieniem jadowite owady. Jednak sygnały barwne wielu gatunków są prawdziwe - dowodzą, ze są na tyle silne i zdrowe, aby było je stać na energetyczne wydatki związane z ubarwieniem. Zdrowa i silna osa produkuje dużo jadu.

Jest też możliwe, że barwiący osy pigment ma właściwości przeciwutleniacza i chroni osę przed samą trucizna lub przed ubocznymi produktami procesu jej wytwarzania. W konsekwencji owad zasobny w truciznę byłby także intensywniej ubarwiony. (PAP)

pmw/ ula/