Mięso pochodzące od padłych, olbrzymich dinozaurów, musiało być ważnym źródłem pożywienia dla jurajskich drapieżników i padlinożerców – dowodzą najnowsze badania prowadzone przez naukowców ze Stanów Zjednoczonych.

Mięsożerne dinozaury żyły w ekosystemie bogatym zarówno w żyjące ofiary, jak również w padlinę. Zdaniem autorów gigantyczne zwłoki np. zauropodów mogły stanowić istotne źródło pożywienia dla dużych mięsożerców.

Badacze przetestowali tę hipotezę, tworząc model komputerowy, będący uproszczoną wirtualną symulacją ówczesnego ekosystemu. Model oparto na naukowych rekonstrukcjach ekosystemu, tzw. Formacji Morrisona, która znajduje się głównie na obszarze stanów Wyoming i Kolorado w USA.

Tamtejsza fauna obejmowała takie drapieżniki, jak allozaury i olbrzymich roślinożerców, takich jak zauropody.

Z modelu wynika, że obecność dużych roślinożerców, a co za tym idzie - ich padliny, stanowi ważną zachętę ewolucyjną dla drapieżników do korzystania z mięsa padłej zwierzyny. Innymi słowy, gdyby drapieżniki z tego nie skorzystały, wówczas straciłyby ważne źródło energii. Padlinożerność była nawet bardziej opłacalna energetycznie niż polowania.

Autorzy uważają wręcz, że allozaury mogły czekać aż grupa zauropodów wymrze w porze suchej, a następnie żerowały na ich zwłokach, gromadząc zasoby tłuszczu. W ten sposób mogły przetrwać do następnej pory suchej. Pojedyncza padlina zauropoda zawierała wystarczającą liczbę kalorii, żeby wyżywić około 25 allozaurów przez całe tygodnie, a nawet miesiące.

Więcej tutaj.  (PAP)

krx/ zan/