Astma oskrzelowa jest chorobą przewlekłą, która dotyka 339 milionów osób na całym świecie. W Polsce - według danych Narodowego Funduszu Zdrowia - w 2019 roku z astmą żyły ponad 2 miliony ludzi.

Dawniej uważano, że ćwiczenia fizyczne stanowią potencjalne ryzyko dla astmatyków – wierzono, że trening może wywołać atak astmy. Jednak badania wykazały, że aktywność fizyczna może poprawić wydolność płuc u dorosłych pacjentów z astmą.

Badaniom tym postanowili przyjrzeć się naukowy z Henan Normal University w Chinach, którzy przeprowadzili metaanalizę dostępnych danych z randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych (RCTs) - pokazując, jak konkretne rodzaje ćwiczeń mogą poprawiać wydolność płuc u astmatyków. Metaanalizę opublikowano w Annals of Medicine (http://dx.doi.org/10.1080/07853890.2023.2237031).

„Ćwiczenia oddechowe w połączeniu z treningiem aerobowym oraz joga wydają się być najkorzystniejsze – oferują potencjalne sposoby kontroli astmy” - zwrócił uwagę prof. Shuangtao Xing, wiodący autor analizy.

Analiza obejmowała 25 badań klinicznych z udziałem łącznie ponad 2 tysięcy pacjentów. Badania oceniały efekty ćwiczeń oddechowych, treningu aerobowego, relaksacyjnego, jogi oraz ćwiczeń oddechowych połączonych z treningiem aerobowym.

Wszystkie pięć interwencji okazały się skuteczniejsze w stosunku do grupy kontrolnej poddanej konwencjonalnej rehabilitacji oddechowej.

Badacze wyszczególnili, które rodzaje treningu wpływają na poprawę konkretnych parametrów spirometrycznych u pacjentów oraz - używając metod statystycznych - uszeregowali efekty poszczególnych ćwiczeń na konkretne parametry. Na przykład ćwiczenia relaksacyjne najbardziej pozytywnie wpływały na parametr FEV1, który służy do oceny drożności drobnych oskrzeli zlokalizowanych głęboko w drogach oddechowych, podczas gdy joga poprawiała parametr PEF, który pozwala ocenić drożność oskrzeli znajdujących się wyżej.

„Te dane powinny dostarczyć cennych informacji dla pracowników ochrony zdrowia zalecających ćwiczenia fizyczne jako jeden ze sposobów kontrolowania astmy. Jednakże niezbędne jest uwzględnienie indywidualnych czynników, takich jak wywiad rodzinny, czas trwania choroby czy wpływ środowiska podczas planowania programu leczenia. Dobieranie metod kontroli choroby do indywidualnych fizycznych i psychicznych możliwości pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem intensywności ćwiczeń, częstotliwości i czasu ich trwania jest kluczowe do uzyskania korzyści terapeutycznych” - podkreślił prof. Xing.

Autorzy metaanalizy uznają pewne jej ograniczenia i zwracają uwagę na potrzebę kolejnych badań, które pomogą ustalić precyzyjne zalecenia dla pacjentów z astmą. Dodają także, że większość analizowanych przez nich danych dotyczyła pacjentów poniżej 60. roku życia, a zatem u pacjentów starszych efekty takich interwencji mogą okazać się inne.(PAP)

doc/ bar/