Jak dowodzą badania naukowców z Oregon State University, badania próbek kału są skutecznym, nieinwazyjnym narzędziem do monitorowania rozmnażania się szarego wieloryba, badania poziomu jego stresu i reakcji fizjologicznych.

Naukowcy z OSU's Geospatial Ecology of Marine Megafauna Laboratory w latach 2016-2018 zebrali u wybrzeży Oregonu 158 próbek kału pochodzących od wala szarego (Eschrichtius robustus) i wykorzystali te próbki do oceny poziomu hormonów i ich metabolitów oraz ich związku ze stresem i reprodukcją tych waleni. To pierwsze znane badania tego typu.

„Zrozumienie fizjologii wielorybów jest naprawdę ważne dla oceny wpływu działalności człowieka na te zwierzęta - powiedziała Leigh Torres, profesor nadzwyczajny w Marine Mammal Institute OSU i dyrektor laboratorium GEMM. - Ale naprawdę, bardzo trudno jest studiować fizjologię wielorybów. Nie można zaobserwować większości reakcji fizjologicznych. I nie można po prostu zapytać wieloryba: czy jesteś zestresowany? Więc musimy wykazać się kreatywnością”.

Większość wali szarych migruje z lęgowisk w Meksyku do żerowisk w morzach Beringa i Czukockim między Alaską a Rosją, gdzie spędzają lato. Torres i jej zespół badają odrębną populację wali szarych znanych jako Pacific Coast Feeding Group, które spędzają letnie miesiące żerując na wodach przybrzeżnych Oregonu, a także północnej Kalifornii, stanu Waszyngton i południowej Kanady.

Naukowcy obserwują wieloryby i przeprowadzają coroczne „kontrole zdrowotne” tej populacji od roku 2016 r. Jeśli zaobserwują defekującego wieloryba z łodzi lub za pośrednictwem drona, podążają za zwierzęciem i pobierają próbki za pomocą sieci. Aby monitorować stan zdrowia i zachowania wielorybów, naukowcy robią im zdjęcia za pomocą dronów.

Zebrane próbki kału analizowano pod kątem czterech metabolitów hormonów: dwóch hormonów płciowych, hormonu stresu i tarczycy. Dzięki zebranym danym naukowcy dowiedzieli się, jak zmieniały się poziomy hormonów wraz z wiekiem i płcią wieloryba i mogli ustalić bazowe poziomy hormonów dla różnych cykli jego życia, w tym podczas ciąży.

Udało się także udokumentować stresujący incydent u konkretnego wieloryba - dzięki zebraniu próbki kału w ciągu 24 godzin od udokumentowanego urazu spowodowanego uderzeniem śruby lub kadłuba statku. W przypadku tej próbki poziom hormonu stresu był prawie trzykrotnie wyższy niż u tego samego wieloryba w poprzednich, “bezstresowych” dniach.

W próbce kału dojrzałego samca, który konkurował o samicę z innym samcem poziom testosteronu był bardzo wysoki, co może odzwierciedlać typowe poziomy hormonów u dorosłych samców wieloryba w okresie rozrodu.

“Ostatecznym celem jest zrozumienie, w jaki sposób zmiany w generowanym przez człowieka hałasie oceanicznym wpływają na zdrowie wielorybów” - wskazała Torres. Analiza próbek kału staje się ważnym nowym narzędziem pozwalającym zrozumieć, jak różne czynniki stresogenne wpływają na fizjologię wielorybów. Naukowcy mają również nadzieję, że wykorzystają informacje endokrynologiczne, aby lepiej zrozumieć rolę odżywiania i zmian w diecie dla ogólnego stanu zdrowia wielorybów.

Naukowcy kontynuowali zbieranie próbek kału przez ostatnie dwa lata i będą kontynuować analizę hormonów w ramach szerszej pracy nad zdrowiem wielorybów.

Główną autorką artykułu jest Leila Soledade Lemos, która niedawno ukończyła doktorat w Departamencie Rybołówstwa i Dzikiej Przyrody w Oregonie i pracowała z Torresem w laboratorium GEMM. Lemos jest obecnie adiunktem podoktoranckim na Florida International University.(PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ ekr/