Dotychczas sądzono, że w eurazjatyckiej części Arktyki - na Syberii, ludzie pojawili się 35 tys. lat temu. O tym, że mogło to być 10 tys. lat wcześniej, przekonują naukowcy na łamach "Science".

Znaleziska paleolityczne dotyczące obecności ludzi w Arktyce (na terenie Eurazji) są dość skąpe. W 2012 r. naukowcy z zespołu Aleksieja Tichonowa z Instytutu Zoologicznego Rosyjskiej Akademii Nauk wydobyli z wiecznej zmarzliny szczątki mamuta włochatego sprzed 30 tys. lat. Zwierzę znajdowało się w zmrożonych osadach urwiska na wschodnim brzegu Zatoki Jenisejskiej, w centralnej części Syberii.

Później, dzięki wykorzystaniu radiowęglowej metody datowania, naukowcy ustalili, że kość piszczelowa i sąsiadujące z nią zachowane tkanki mają 45 tys. lat.

Kości mamuta - żebra, prawy kieł czy żuchwa - noszą liczne ślady nietypowych skaleczeń - zauważyli również.

Ślady tych uszkodzeń, m.in. wgniecenia wykonane prawdopodobnie przez ostro zakończoną broń (taką jak np. włócznia), analizowali teraz Tichonow, a także współpracujący z nim Władimir Pitulko z Instytutu Historii Kultury Materialnej Rosyjskiej Akademii Nauk w St. Petersburgu i ich współpracownicy. Skupili się też na śladach uszkodzenia kła, które może nasuwać na myśl próby odcięcia jego zewnętrznej części przez ludzi.

Ich zdaniem wszystkie te ślady bez wątpienia wskazują na obecność ludzi w Arktyce, w centralnej części Syberii, już ok. 45 tys. lat temu.

Naukowcy sugerują, że coraz większa sprawność ludzi w zakresie polowań na mamuty pozwoliła im nie tylko przetrwać, ale też opanować nawet najbardziej na północ wysuniętą część arktycznej Syberii. Według nich proces ten nałożył się na ważną zmianę kulturową, która prawdopodobnie ułatwiła ludziom przedostanie się ku lądowemu mostowi Beringa (pasowi lądu, który w okresie zlodowaceń, przy obniżonym poziomie wód Oceanu Spokojnego, łączył dzisiejszą Syberię z Alaską). Z czasem most ten pozwolił ludziom przedostać się do Ameryki Północnej. (PAP)

zan/ agt/