<p><strong>Kończy się trwająca od 9 września bitwa nad Bzurą. Jest to największa bitwa stoczona przez Polaków podczas kampanii wrześniowej i największa bitwa stoczona przez polskie formacje regularne w czasie II wojny światowej</strong>. W bitwie nad Bzurą Polacy stracili około 20 tys. żołnierzy. Zginął m.in. gen. Stanisław Grzmot-Skotnicki i gen. Franciszek Wład. Do niewoli trafiło ponad 100 tys. żołnierzy. Armie „Poznań” i „Pomorze” walczyły z 8. i 10. Armią z Grupy Armii Południe. Polskimi siłami dowodził gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba. </p>
Londyński „Times” zamieszcza artykuł „Nóż w plecy” (A Stab In the Back). Korespondent z Helsinek donosił pod datą 17 września: „Związek Radziecki nakazał dzisiaj swoim oddziałom przekroczenie granicy, aby uderzyć Polskę nożem w plecy”.
Oddziały Armii Czerwonej zajmują Dubno, Łuck, Lidę i Nowogródek.
Dwa Bataliony KOP - „Kleck” i „Ludwikowi” wycofują się przez lasy w kierunku na Łuniniec bez kontaktu z wojskami sowieckimi. Batalion „Sieniewicze” wycofuje się do Łunińca. Batalion „Dawigródek” wyparty zostaje do Stolina. Tylko Pułk „Sarny” stawia czoło przeciwnikowi. Formuje się Rezerwowa Brygada Kawalerii złożona we 101., 102. i 110. Pułku Ułanów oraz 103. Pułku Strzelców Konnych. Jednostka wyrusza w kierunku północno-wschodnim. Żołnierze chcą bronić Wilna.
Berlin i Moskwa ogłaszają komunikat o współdziałaniu obu rządów. W komunikacie, którego autorem był Stalin napisano m.in.: „Aby zapobiec wszelkim nieuzasadnionym pogłoskom co do zadań działających w Polsce wojsk niemieckich i sowieckich, niemiecki rząd Rzeszy oraz rząd ZSRR oświadczają, że działania tych wojsk nie zmierzają do celów sprzecznych z interesem Niemiec i Związku Radzieckiego oraz sprzeciwiających się literze i duchowi zawartego między Niemcami i ZSRR paktowi o nieagresji. Przeciwnie, zadanie tych wojsk sprowadza się do ustanowienia w Polsce ładu i spokoju, zniszczonego przez rozpad państwa polskiego oraz udzielenia ludności Polski pomocy w nowej organizacji swego bytu państwowego”.
W Śladowie Niemcy mordują około 150 jeńców polskich i około 150 cywilów.
Z Tallina ucieka internowany tam trzy dni wcześniej przez władze estońskie ORP „Orzeł”. Przez zablokowany przez Niemców Bałtyk polscy marynarze docierają 14 października do Wielkiej Brytanii.
Naczelny Wódz Marszałek Edward Rydz-Śmigły wkrótce po północy opuszcza terytorium Polski. W nocy z 17 na 18 września granicę rumuńską przeszło około 23 tysięcy Polaków. W Rumunii ląduje prawie 100 polskich samolotów wojskowych. Maszyny i załogi zostają internowane. Władze rumuńskie żądają od rządu RP podpisania deklaracji zrzekającej się wszystkich uprawnień konstytucyjnych, politycznych i administracyjnych. Polacy odrzucają to żądanie.
Okrążona Warszawa broni się. Prasa pisze m.in.: „Do Sekcji Sanitarnej zgłaszają się lekarze, pielęgniarki i sanitariusze, którzy chcą i mogą ofiarować bezinteresownie swa fachową pracę. W chwili obecnej zarejestrowano już około 170 lekarzy, kilkunastu lekarzy Ubezpieczalni, około 50 lekarzy dentystów i około 350 pielęgniarek i sanitariuszy” („Czas” - 18 września 1939 r.).ESZ
PAP - Nauka w Polsce
agt/ bsz
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
