Jak wiadomo, depresja jest powiązana ze zwiększoną częstością występowania chorób metabolicznych i chorób serca. Nowe badania wskazują, że różne rodzaje depresji są związane z różnymi tego rodzaju chorobami.

Przez siedem lat naukowcy z Amsterdam University Medical Center (Holandia) śledzili 5794 dorosłych uczestników badania Netherlands Epidemiology of Obesity (NEO), z których wszyscy (na początku badania) byli wolni od cukrzycy i chorób sercowo-naczyniowych.

Na początku badania każdy uczestnik wypełnił kompleksowy kwestionariusz w celu oceny objawów depresji. Zespół zidentyfikował dwa odrębne profile depresyjne: jeden charakteryzujący się objawami „melancholijnymi” (takimi jak wczesne budzenie się i zmniejszony apetyt), a drugi objawami „atypowymi/związanymi z energią” (jak zmęczenie, zwiększona senność i zwiększony apetyt).

U około 8 proc. uczestników badania rozwinęły się w okresie obserwacji zaburzenia kardiometaboliczne, jednak ich rodzaj zależał od rodzaju depresji. Osoby z objawami nietypowymi/energetycznymi były niemal 3 razy bardziej (dokładniej 2,7) narażone na rozwój cukrzycy typu 2 niż osoby bez objawów depresyjnych. Nie stwierdzono u nich istotnego wzrostu ryzyka chorób sercowo-naczyniowych.

Z kolei osoby z objawami „melancholijnymi” były około 1,5 raza bardziej narażone na choroby sercowo-naczyniowe (takie jak zawał serca lub udar mózgu) niż osoby bez objawów depresyjnych, bez istotnego wzrostu ryzyka cukrzycy typu 2.

Główny badacz, dr Yuri Milaneschi (Amsterdam UNC), powiedział: „Dalsza analiza metaboliczna wykazała, że u pacjentów z objawami nietypowymi/energetycznymi występowały zaburzenia procesów zapalnych i metabolicznych związane ze zdrowiem kardiometabolicznym. Tego biologicznego sygnału nie zaobserwowano u osób z objawami »melancholijnymi«, co sugeruje biochemiczne różnice w sposobie, w jaki różne rodzaje depresji wiążą się ze zdrowiem układu sercowo-naczyniowego”.

„Wiedzieliśmy już, że nie wszystkie depresje są takie same” – kontynuował - „ale oznacza to, że być może będziemy musieli rozważyć, jak rodzaj depresji wpływa na różne obszary ich zdrowia fizycznego. To w dużym stopniu popycha nas w kierunku idei psychiatrii precyzyjnej, zgodnie z którą musimy szukać fizycznych powiązań z profilami zdrowia psychicznego, abyśmy mogli lepiej leczyć choroby psychiczne. Traktować osoby cierpiące indywidualnie”.

Nie biorąca udziału w badaniu dr Chiara Fabbri z Uniwersytetu Bolońskiego skomentowała: „Zapobieganie i leczenie chorób somatycznych u osób z depresją nie jest mniej ważne niż leczenie samej depresji. Te schorzenia somatyczne są powszechne i oczekuje się, że będą się nasilać. Na przykład, według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej, liczba osób chorych na cukrzycę (66 milionów) w Europie wzrośnie o 10 proc. do 2050 roku. Priorytetem opieki zdrowotnej jest zapobieganie chorobom kardiometabolicznym, ich wczesne diagnozowanie oraz ciągłe doskonalenie monitorowania i leczenia. Niniejsze badanie kohorty NEO dostarcza niezwykle cennych danych na temat tego, jak lepiej radzić sobie z tym problemem u osób cierpiących na objawy depresji”.

Paweł Wernicki (PAP)

pmw/ bar/