Analiza objęła kompetencje 300 koordynatorów, pracujących w różnych placówkach medycznych w Polsce. Uczestnicy wypełniali autorski kwestionariusz samooceny kompetencji (OCCCSAQ). Badanie obejmowało samoocenę umiejętności w dziesięciu kluczowych obszarach, m.in. komunikacji interpersonalnej, wsparcia psychologicznego, edukacji pacjenta, znajomości prawa medycznego czy zarządzania stresem.

„Najwyżej oceniane kompetencje to komunikacja interpersonalna, wsparcie psychologiczne oraz organizacja pracy, czyli te umiejętności, które bezpośrednio wpływają na komfort pacjenta” – podkreślił współautor badania dr Mateusz Grajek.

Badanie wykazało jednak wyraźne luki w znajomości prawa medycznego oraz w radzeniu sobie ze stresem.

„Wyniki jasno pokazują, że potrzebne są dodatkowe szkolenia z zakresu prawa i strategii przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu” – stwierdziła współautorka dr Eliza Działach.

Autorzy podkreślają, że rola koordynatora wykracza poza zadania administracyjne. Koordynator staje się przewodnikiem i rzecznikiem pacjenta w złożonym systemie opieki, minimalizując ryzyko chaosu informacyjnego i opóźnień w leczeniu.

„Odpowiednio wyszkolony koordynator nie tylko organizuje proces leczenia, ale też zapewnia wsparcie emocjonalne i edukację zdrowotną” – podsumował dr Grajek.

Eksperci zaznaczyli, że standaryzacja kompetencji w obszarach takich, jak edukacja pacjenta czy wsparcie psychologiczne, oraz dalsze inwestycje w rozwój zawodowy koordynatorów mogą znacząco podnieść jakość opieki onkologicznej.

Wyniki badania zostały opublikowane w czasopiśmie „Reports of Practical Oncology and Radiotherapy”, podkreślając znaczenie koordynatorów jako kluczowego ogniwa w polskim systemie opieki onkologicznej. (PAP)

Nauka w Polsce

jms/ zan/