„Podczas demontażu obrazu „Wskrzeszenie Piotrowina” Szymona Czechowicza przeznaczonego do konserwacji, na ścianie w nawie bocznej siedleckiego kościoła, pod deskami stanowiącymi zaplecek obrazu, odkryto fresk przedstawiający prawdopodobnie św. Jana Nepomucena, datowany na połowę XVIII wieku” - napisał w mediach społecznościowych konserwator.

Dzieło przypisywane jest Antoniemu Herliczce, który został zaangażowany do prac wykończeniowych przy świątyni przez Izabelę z Morsztynów Czartoryską. Jego głównym zadaniem było namalowanie iluzorycznych ołtarzy w prezbiterium i nawach bocznych. Wiadome jest, że w 1751 roku, artysta dzieło ukończył, ponieważ otrzymał za nie zapłatę. Antoni Herliczka zrobił następnie karierę jako nadworny malarz hetmana Jana Klemensa Branickiego.

Marcin Dawidowicz zadeklarował pomoc przy dokumentacji i konserwacji fresków.

Na stronie parafii napisano, że dzieje parafii św. Stanisława B.M. w Siedlcach rozpoczynają się w roku 1530, „kiedy Stanisław Siedlecki pan na 10,5 łanach ziemi, człowiek zamożny ale i hojny dla Kościoła, postanowił utworzyć odrębną od Pruszyna parafię dla swoich dóbr”. W tym roku wystosował do bpa krakowskiego Piotra Tomickiego prośbę o erygowania parafii w Siedlcach. Określił jednocześnie beneficjum plebana i parafii przeznaczając połowę swoich dóbr (ponad 100 ha).

Starania Siedleckiego napotkały na opór pruszyńskiego proboszcza jak też właścicieli Pruszyna. Pomimo sprzeciwu na początku 1532 r. w Siedlcach na skrzyżowaniu traktów Siedleckiego i Litewskiego stanął drewniany kościółek pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Wtedy to Siedlecki ponowił dokument fundacyjny uposażając w naczynia liturgiczne kościół a przyszłą parafię w grunt pod budowę plebanii i domu dla służby.

Na taki stan rzeczy biskup krakowski Tomiki posłał komisję w celu sprawdzenia zasadności utworzenia parafii w Siedlcach. 22 listopada 1532 r. erygowano nową parafię w Siedlcach. Na nową parafię oprócz Siedlec składały się wsie: Golice, Grubianów, Topór, Ujrzanów , Żabokliki. Przy parafii funkcjonował szpital (jako przytułek dla starców) i szkoła parafialna.

Dzięki staraniom Stanisława Siedleckiego 15 stycznia 1547 r. od króla Zygmunta Starego Siedlce otrzymały przywilej lokowania miasta „na surowym korzeniu”. Po przejęciu Siedlec przez Czartoryskich w 1740 roku rozpoczęto budowę nowej świątyni.

14 października 1753 r. bp inflancko-piltyneński Antoni Kazimierz Ostrowski konsekrował świątynię.

W 1793 r. zmieniono fasadę świątyni: dobudowano balkon wsparty na czterech kolumnach, zdjęto z fasady barokowe rzeźby, wnętrze otrzymało nowy główny ołtarz, ambonę i chrzcielnicę z monogramami księżnej Ogińskiej.

W 1768 r. rozpoczęto budowę plebanii, w której swoje apartamenty miała księżna Ogińska. W latach 1773-76 zbudowano, nieistniejącą dzisiaj dzwonnicę jako bramę wjazdową.

Kaplicę dworską Ogińskich pw. Świętego Krzyża i mauzoleum wzniesiono wg projektu Zygmunta Kogla w 1791 r. W jej podziemiach złożono ciało księżnej Aleksandry Ogińskiej.

W czasie swojej długiej i burzliwej historii kościół św. Stanisława B.M. gościł wiele wybitnych postaci m.in. Jana Chryzostoma Paska w 1660 r.; króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1783; w 1784 r. odbył się tutaj ślub księcia Ludwika Wirtemberskiego z Marią Czartoryską córką gen. Adama Kazimierza Czartoryskiego; modlił się tu też Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) i bł. ks. Ignacy Kłopotowski. (PAP)

mas/ dki/