Jak przekazał PAP Voltaire Paes Neto, paleontolog z Federalnego Uniwersytetu w Rio de Janeiro, prace nad odtworzeniem wyglądu zwierzęcia prowadzone były przez tę uczelnię we współpracy z brazylijskim Uniwersytetem Pampa oraz dwiema amerykańskimi uczelniami: Uniwersytetem Princeton i Uniwersytetem Karoliny Północnej.

Wyniki prac zespołu brazylijskich i amerykańskich badaczy zostały opublikowane w najnowszym wydaniu naukowego pisma „Zoological Journal of the Linnean Society” (https://doi.org/10.1093/zoolinnean/zlaf083).

Kierujący badaniem paleontolog Joao Lucas da Silva wyjaśnił, że kluczowa dla odtworzenia budowy szkieletu dicynodonta z gatunku Rastodon procurvidens była skamielina jego szczęki znalezionej na południu Brazylii. Po raz pierwszy opisano ją w 2016 r.

Rekonstrukcja wyglądu zwierzęcia była możliwa po przeprowadzeniu tomografii szczęki okazu dicynodonta (dicynodonty to grupa wymarłych zwierząt spokrewnionych ze ssakami). Naukowiec wyjaśnił, że analizowany przez badaczy Rastodon procurvidens był dorosłym osobnikiem o niewielkich rozmiarach ciała.

Sprecyzował, że Rastodon procurvidens, który był zwierzęciem roślinożernym, miał zakrzywione spiczaste kły. Na przodzie jego paszczy znajdował się bezzębny dziób.

Podczas odtworzenia wyglądu dicynodonta kluczowe okazały się modele czaszki 3D, które zrekonstruowano pomimo tego, że szczęka zwierzęcia pokryta jest skałą.

Według autorów studium żyjący przed 260 mln lat osobnik, który zamieszkiwał tereny dzisiejszego stanu Rio Grande do Sul, miał w zwyczaju kopanie nor.

Dicynodonty zamieszkiwały Ziemię na przełomie permu i triasu, czyli jeszcze przed pojawieniem się dinozaurów. Były pierwszymi powszechnie zamieszkującymi planetę lądowymi roślinożercami. Często żyły na terenach o błotnistym podłożu.

Marcin Zatyka (PAP)

zat/ bar/