Od wielu lat wiadomo, że gniew może realnie wpływać na zdrowie fizyczne. Skłonność do niego jest związana ze wzrostem skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi oraz pogrubieniem ścian tętnic szyjnych, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka nadciśnienia tętniczego czy choroby wieńcowej. Gniew wiąże się również z nasileniem objawów depresji, zwłaszcza u kobiet stosujących hormonalną terapię zastępczą.

Dotychczasowe badania dotyczące menopauzy koncentrowały się głównie na depresji i obniżonym nastroju, do których często dochodzi w tym okresie życia. Emocje takie jak gniew pozostawały na marginesie zainteresowania naukowców. Dlatego badacze z Uniwersytetu Waszyngtońskiego przebadali (https://doi.org/10.1097/gme.0000000000002587) ponad 500 kobiet między 35. a 55. rokiem życia i wykazali, że wraz z wiekiem oraz w miarę postępujących zmian związanych z końcem okresu rozrodczego wyraźnie obniża się u nich odczuwanie gniewu.

Panie w tym okresie życia rzadziej wpadają w złość, rzadziej reagują agresją i mniej się irytują. Zmniejsza się także ich wewnętrzne poczucie wrogości wobec otoczenia. Jedynym wyjątkiem jest tłumiony gniew (czyli emocje, które kobiety zachowują dla siebie, nie pokazując ich na zewnątrz), który pozostaje na niezmienionym poziomie.

Zdaniem badaczy oznacza to, że kobiety w okresie okołomenopauzalnym mogą doświadczać poprawy w zakresie regulacji emocjonalnej. Zwracają uwagę, że potrzebne są dalsze badania, które pomogą lepiej zrozumieć to zjawisko i opracować skuteczniejsze sposoby wspierania zdrowia psychicznego i fizycznego kobiet w tym okresie życia.

Katarzyna Czechowicz (PAP)

kap/ agt/