Grupa badawcza kierowana przez Joshuę Neunuebela z University of Delaware (USA) śledziła zachowanie myszy, aby zrozumieć, jak radzą sobie z agresywnym zachowaniem innych osobników. Badanie interakcji społecznych – nawet jeśli chodzi o myszy – może być trudne, dlatego zastosowano uczenie maszynowe.

Naukowcy rejestrowali trwające po pięć godzin interakcję grup złożonych z dwóch samców i dwóch samic. Podobnie jak wiele innych zwierząt, myszy mają hierarchię społeczną i w prawie każdej zarejestrowanej grupie jeden samiec był zawsze znacznie bardziej agresywny wobec drugiego. W sumie zaobserwowano ponad 3000 “sprzeczek” pomiędzy samcami myszy, a algorytm uczenia maszynowego pomógł określić najbardziej prawdopodobne reakcje na agresję i wskazał, czy te działania rozwiązały, czy pogłębiły konflikt.

Jak się okazało, agresywnie zaczepiane przez rywala samce myszy często uciekają i unikają konfliktu, wykorzystując pobliskie samice do odwrócenia uwagi ścigającego je agresora. Zaatakowany samiec szybko zbliża się do samicy, przejściowo wchodzi z nią w interakcję, a następnie ucieka, gdy agresywny samiec wchodzi w interakcję z samicą, która zaprząta jego uwagę i staje się priorytetem w stosunku do zaatakowanego samca.

Niektóre inne taktyki, nawet jeśli pozwalały przez chwilę uniknąć agresji, w końcu przeradzały się w walki na pełna skalę. Jednak metoda „przynęta i podmiana" zwykle pozwalała uniknąć walki: samce myszy często pozostawały w większej odległości od siebie, a ten bardziej agresywny kontynuował interakcję z samicą myszy.

Dalsze badania powinny wyjaśnić, czy zaobserwowana taktyka jest skuteczna w przypadku większych grup myszy. Zdaniem autorów narzędzia uczenia maszynowego mogą być przydatne do zrozumienia zachowań zwierząt i można je wykorzystać do zbadania, jak wiele innych gatunków z hierarchiami społecznymi radzi sobie z agresją.(PAP)

Paweł Wernicki

pmw/ bar/