Skamieniałość gatunku, który nazwano Ontocetus posti, znaleziono w Norwich (Wielka Brytania) i w belgijskiej Antwerpii. Początkowo sądzono, że szczątki te należą do innego gatunku, Ontocetus emmonsi. Szczegółowe analizy żuchwy i zębów pozwoliły jednak stwierdzić wyjątkową kombinację cech, które wskazują na to, że badacze mają do czynienia z nowym gatunkiem.

Jeśli chodzi o sposób żerowania, gatunek ten - nazwany Ontocetus posti - ma dużo podobieństw ze współczesnymi morsami (Odobenus rosmarus), stanowiąc ilustrację intrygującego przypadku ewolucji konwergentnej. Mówi się o niej wówczas, gdy dwie lub więcej grup organizmów nabywa jednakowe cechy w niezależny sposób, w odrębnych liniach rodowych (a nie wskutek dziedziczenia ich po wspólnym przodku).

Reprezentowany przez zwierzę rodzaj morsów Ontocetus był obecny na Ziemi w dolnym plejstocenie (okres geologiczny trwający od ok. 2,5 mln do 11 700 lat temu). Zwierzęta te wywodziły się z północnego Pacyfiku, skąd później rozprzestrzeniły się na Atlantyk. W migracji pomogło im prawdopodobnie Morze Środkowoamerykańskie - zbiornik wodny, który niegdyś oddzielał Amerykę Północną od Ameryki Południowej. Następujące później ochłodzenie wpłynęło m.in. na organizmy morskie, przyczyniając się również do wymarcia O.posti i sprzyjając "karierze" znanego dziś gatunku, chłodnolubnego morsa arktycznego (Odobenus rosmarus).

Odkrycie to rzuca nowe światło na historię ewolucyjną morsów w kontekście zmian zajmowanego przez nie środowiska i zdolności zwierząt do adaptacji - piszą badacze. Wnioski z badania paleontologów pod kierunkiem dr Mathieu Boisville z University of Tsukuba w Japonii przedstawiono w piśmie "PeerJ Life & Environment". (PAP)

zan/ bar/