Jak podała ESA, transmisja ze startu będzie prowadzona we wtorek od godz. 20 do północy czasu polskiego.

Rakieta ma zapewnić Europie dalszy, niezależny dostęp do przestrzeni kosmicznej i możliwość wynoszenia różnorodnych ładunków na orbitę.

Lot będzie podzielony na trzy etapy. W pierwszej fazie rakieta osiągnie przestrzeń kosmiczną dzięki głównemu silnikowi Vulcain 2.1 i dwóm boosterom P120C (booster w wielostopniowej rakiecie nośnej zwiększa jej ciąg startowy i ładowność). W tej fazie nastąpi też odłączenie pierwszego stopnia i umieszczenie drugiego stopnia na eliptycznej orbicie znajdującej się od 300 do 700 km nad Ziemią. Odpowiadać będzie za to silnik Vinci, który ma być uruchomiony 18 minut po starcie.

W fazie drugiej zostanie przetestowana nowa, wyjątkowa zdolność rakiety – ponowne uruchomienie silnika drugiego stopnia. Według ekspertów ESA jest to manewr trudny do wykonania, ponieważ paliwo będzie się znajdowało w warunkach mikrograwitacji. Aby przyjęło ono odpowiednie ułożenie w zbiorniku, wcześniej zostanie uruchomiony nieduży silnik pomocniczy, który zapewni niewielkie przyspieszenie pozwalające na właściwe ułożenie się paliwa. Po wykonaniu tych procedur drugi stopień ma znaleźć się na orbicie kołowej, na wysokości 580 km.

Następnie - również w drugiej fazie, w trzech turach - na orbicie zostanie umieszczonych osiem satelitów i uruchomione zostaną przewidziane dla nich eksperymenty. Na pokładzie jednego z nich pracowała będzie drukarka 3D, dzięki której ESA chce przetestować możliwość prowadzenia trójwymiarowego druku w otwartej przestrzeni kosmicznej.

Trzecia faza lotu to przede wszystkim powrót. Po długiej przerwie w działaniu ponownie zostanie uruchomiony silnik drugiego stopnia rakiety. Manewr ten rozpocznie proces deorbitacji. Po przekroczeniu przez drugi stopień punktu nazwanego „NEMO” nad Oceanem Spokojnym uwolnione zostaną dwie kapsuły, które samodzielnie wejdą w atmosferę. Drugi stopień ulegnie natomiast spaleniu w trakcie spadania.

Transmisja startu będzie dostępna pod adresem (z komentarzem w języku angielskim).

Ariane 6 ma długość 63 m przy średnicy 5,4 m. Powstała w dwóch wariantach - wykorzystujących dwa lub cztery boostery rakietowe. W przypadku wariantu z dwoma boosterami jej masa całkowita wynosi 530 ton, natomiast w wariancie z czterema boosterami - 860 ton. Jej opracowanie kosztowało 3,6 mld euro.

Przestrzeń ładunkową Ariane 6 zaprojektowano tak, by rakieta była wysoce uniwersalna pod względem masy i rozmiaru wynoszonych ładunków. Ma poradzić sobie z satelitami obserwacyjnymi, naukowymi, meteorologicznymi, telekomunikacyjnymi czy nawigacyjnymi. Na przykład do głównego, dużego ładunku, dzięki specjalnym adapterom, będzie można dołączać mniejsze, np. niewielkie satelity, co ma wyraźnie zmniejszyć koszty.(PAP)

Marek Matacz

mat/ bar/