Naukowcy piszą o tym na łamach periodyku „Communications Biology”.

Przodkowie ssaków, o nazwie synapsydy, panowali na Ziemi przez ok. 60 mln lat. Było to na długo przed pojawieniem się pierwszych dinozaurów. Synapsydy wyewoluowały jako główni drapieżnicy lądowi między 315 a 251 mln lat temu.

Naukowcy zbadali anatomię żuchwy i wielkość ciała mięsożernych synapsydów. Następnie wykorzystali te cechy do zrekonstruowania przypuszczalnych nawyków żywieniowych tych zwierząt.

Badacze odkryli, że ok. 270 mln lat temu doszło do istotnej zmiany w funkcjonowaniu żuchwy u synapsydów. To z kolei wiązało się z ważną zmianą w zachowaniu tych zwierząt.

W miarę jak zwierzęta roślinożerne stawały się większe i szybsze, mięsożercy musieli się do tego przystosować.

Jak wyjaśnia Suresh Singh z Bristol School of Earth Sciences, wcześniejsze synapsydy, takie jak słynny Dimetrodon, miały dość długie żuchwy z dużą liczbą zębów. Dawało to pewność, że gdy złapią ofiarę, ta nie ucieknie.

Z czasem doszło jednak do przekształcenia anatomii żuchwy. Uległa ona skróceniu, pojawiły się mocniejsze mięśnie i zmniejszyła się liczba zębów, które skupiły się w przedniej części. Takie przystosowanie służyło głębokim i mocnym ugryzieniom. Stało się to w odpowiedzi na zmiany ewolucyjne wśród roślinożerców.

W tamtym czasie pojawili się bowiem więksi i szybsi roślinożercy, których schwytanie było poważniejszym wyzwaniem. Drapieżniki ryzykowały, że same zostaną zranione lub uśmiercone podczas prób polowania. Z pewnością wielokrotnie do tego dochodziło. Wytworzyło to presję ewolucyjną, która stopniowo doprowadziła do pojawienia się większych drapieżników.

„Późny paleozoik to okres, gdy zwierzęta po raz pierwszy zaczęły żyć, jeść i rozmnażać się wyłącznie na lądzie - opisuje członek zespołu, prof. Mike Benton. - Stały się w pełni lądowe, kolonizując nowe obszary i eksplorując zasoby w głębi lądu”. (PAP)

krx/ agt/