Ekspozycja na ołów i niski dochód rodziny mają związek z mniejszą objętością kory mózgowej i pogorszeniem funkcji poznawczych u nastolatków – informują naukowcy na łamach pisma „Nature Medicine”.
Dr Elizabeth Sowell z The Saban Research Institute w Los Angeles badała zależność pomiędzy ekspozycją na ołów a strukturą mózgu i funkcjami poznawczymi u ponad 9,5 tys. dzieci i nastolatków w USA.
Uczestników rekrutowano wśród dzieci w wieku 9 – 10 lat, a dane dotyczące ich zdrowia i struktury mózgu gromadzono przez wiele lat po osiągnięciu dorosłości.
Z analizy wynika, że u osób mieszkających w dzieciństwie w okolicach o podwyższonym ryzyku ekspozycji na ołów częściej obserwowano mniejszą objętość kory mózgowej oraz gorsze wyniki testów funkcji poznawczych. Działo się tak jednak tylko u osób pochodzących z rodzin o niskim statusie społeczno-ekonomicznym.
„Żaden poziom ołowiu nie jest bezpieczny dla zdrowia. Nawet w niewielkich stężeniach ołów może przyczyniać się do pogorszenia pracy mózgu. Ryzyko ekspozycji na ołów badano w ponad 72 tys. amerykańskich osiedli. Choć od 1978 roku w domach nie stosowano już farby z dodatkiem tego metalu, w wielu starych budynkach ryzyko związane z tym metalem wciąż istnieje” – zauważają autorzy.
„Profesjonalne usunięcie z domu ołowiu może kosztować około 10 tys. dolarów, dlatego dochód rodziny ma znaczenie przy ryzyku ekspozycji” – dodaje dr Sowell.
„Wyniki tej analizy nie oznaczają oczywiście, że ekspozycja na ołów czy niski dochód rodziny czynią kogoś mniej sprawnym intelektualnie. Celem jest zwiększenie świadomości tego, w jaki sposób szkodliwe czynniki środowiskowe wpływają na dzieci. Zrozumienie tego pozwala zapobiegać zagrożeniom” – podkreśla badaczka.
Źródło: DOI: 10.1038/s41591-019-0713-y (PAP)
koc/ ekr/
