W momentach, gdy w Ziemię uderzały wielkie asteroidy, takie jak ta, która zabiła dinozaury, powstawały też największe kratery uderzeniowe na Księżycu. Okazuje się, że w tych samych okresach, na planetę spadało też wiele mniejszych skalnych odłamków.

To wynik nowego badania, którym kierowali eksperci z australijskiego Curtin University, opisanego na łamach magazynu „Science Advances”.

Naukowcy przeanalizowali mikroskopijne granulki szkła, które powstawały nawet 2 mld lat temu, w czasie uderzeń różnych ciał w Księżyc. Na Ziemię trafiły one razem z próbkami księżycowej gleby przywiezionymi przez chińską sondę Chang’e 5 w 2020 roku.

Analiza wielu tych granulek może zdradzić czas uderzeń.

„Połączyliśmy szeroki wachlarz metod analizy mikroskopowej, modelowania numerycznego i badań geologicznych, aby określić, jak i kiedy powstały na Księżycu te szklane odłamki” - mówi kierujący pracami prof. Alexander Nemchin.

„Odkryliśmy, że niektóre grupy księżycowych fragmentów dokładnie odpowiadają wiekiem największym uderzeniom w Ziemię, w tym powstaniu krateru Chicxulub. To po tej kolizji wyginęły dinozaury. Badanie pokazało również, że potężnym uderzeniom w Ziemię, takim właśnie jak powstanie krateru Chicxulub 66 mln lat temu mogły towarzyszyć wielokrotne, mniejsze kolizje” - dodaje ekspert.

To z kolei oznacza, że badania księżycowych próbek może ujawnić informacje na temat częstości bombardowania przez asteroidy Ziemi oraz innych wewnętrznych planet Układu Słonecznego.

Więcej informacji: https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abq2542 (PAP)

Marek Matacz

mat/ ekr/