Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) stoi na stanowisku, że do przenoszenia SARS-CoV-2 dochodzi głównie podczas bliskiego kontaktu i przez aerozole w słabo wietrzonych lub zatłoczonych pomieszczeniach. Do infekcji dochodzi także, gdy ludzie dotykają oczu, nosa lub ust po kontakcie ze skażonymi przedmiotami lub powierzchniami.

Z biegiem czasu zaobserwowano mniejszy nacisk na zapobieganie przenoszeniu powierzchniowemu i większy nacisk na zapobieganie przenoszeniu koronawirusa między ludźmi.

Nowe japońskie badanie, które opublikowano w internecie, lecz jeszcze niezrecenzowane przez ekspertów, polegało na sprawdzeniu ,jak długo SARS-Cov-2 może przetrwać na skórze i plastiku. Omikron przetrwał na plastiku 193,5 godziny, a na skórze 21,1 godz. Badano też różnice w przeżywalności między oryginalnym szczepem koronawirusa a kolejnymi wariantami – Alfa, Beta, Gamma, Delta i Omikron. Było to pierwsze badanie porównawcze uwzględniające Omikron.

Jako wniosek podano, że dłuższe przeżycie patogenu na tych powierzchniach przyczynia się do zwiększonej zakaźności Omikronem, gdyż istnieje większe prawdopodobieństwo przechwycenia żywotnego wirusa z powierzchni.

W badaniu in vintro (w probówce) wariant Omikron okazał się nieco bardziej odporny na dezynfekujące właściwości etanolu niż pierwotny szczep koronawirusa. Jednak na ludzkiej skórze wirus ginął po 15-ekspozycji na 35-procentowy alkohol niezależnie od wariantu.

Wynika z tego, że wszystkie warianty koronawirusa wydają się wrażliwe na środki dezynfekujące na bazie alkoholu przy stosowaniu na skórę. Jednocześnie wycieranie powierzchni i odkażanie rąk środkami dezynfekcyjnymi to skuteczne metody zabijania każdego żywego wirusa, który może się tam czaić. (PAP)

jo/ akl/