Śluzice to prymitywne ewolucyjnie zwierzęta morskie. Budowa ich ciała nie zmieniła się zasadniczo od 300 milionów lat. Choć nie mają żuchwy, oczu ani łusek, zaliczane są do ryb. Prowadzą nocny tryb życia, żywią się głównie padliną, rybami chorymi oraz unieruchomionymi w sieciach rybackich.

Aby uniknąć zjedzenia przez drapieżniki, śluzice wytwarzają śluz. Wyprodukowany przez specjalne gruczoły, w wodzie pęcznieje on w ułamku sekundy, zaklejając pyski i skrzela napastników (z łyżeczki wydzielonego śluzu powstaje go całe wiadro).

Komórki większości zwierząt pozostają tej samej wielkości, niezależnie od ich rozmiarów. Tymczasem, jak wykazał Yu Zeng z Chapman University i jego współpracownicy, wraz ze wzrostem wielkości śluzic rosną także wymiary ich wytwarzających śluz komórek.

Włókna białek, będące “szkieletem” śluzu dużych śluzic, pod względem wytrzymałości przewyższają pajęczą nić i mogą być inspiracją dla twórców nowych materiałów. Inną ich niezwykłą cechą jest niezwykle ciasne upakowanie wewnątrz komórek, które je wytwarzają - są zwinięte jak motek przędzy i nie plączą się.

Zhang chce opracować matematyczne modele, które opisywałyby sposób tak ścisłego upakowania. (PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ ekr/