Historia wawelskiego lapidarium sięga XIX wieku. Prezentowane w nim zabytki pochodzą z wykopalisk wykonanych przed północną i wschodnią elewacją pałacu królewskiego, w wyniku których pozyskano pokaźny zbiór detali architektonicznych. Kolejne elementy trafiły do magazynu w czasie prac prowadzonych w okresie międzywojennym. Większość z nich w czasie niemieckiej okupacji podczas II wojny światowej uległa dewastacji. Obecnie zbiór liczy ponad 3 tys. obiektów. Przez wiele lat pracował nad nim żmudnie zespół konserwatorów.

Jak informują muzealnicy, wawelskie lapidarium jest znaczącą częścią ekspozycji „Wawel Zaginiony”. W ramach aranżacji zaprojektowanej przez Adama Młodzianowskiego, według koncepcji i scenariusza prof. Jerzego Szablowskiego dotychczas tylko niewielka część detali była prezentowana w jednej z sal wystawowych.

Poszerzenie ekspozycji pozwoliło na wprowadzenie nowej myśli przewodniej, która prezentuje bogaty zbiór wawelskich detali – elementów wystroju architektonicznego, ale także pokazuje losy tej kolekcji. Podstawą nowej struktury wystawy stał się dobór obiektów zgodny z miejscem ich pozyskania lub pierwotnego usytuowania.

Zwiedzający zobaczą m.in. detale architektoniczne pochodzące z wystroju pałacu królewskiego oraz detale odnalezione w czasie prac archeologicznych na dolnym tarasie ogrodów królewskich. Są też pilaster i głowica – pierwotnie fragment obramienia okiennego elewacji wschodniej skrzydła zachodniego. Oprócz elementów architektury jest też rzeźba renesansowa opata Antoniego. W oddzielnej sali prezentowane są odlewy gipsowe dekoracji kaplicy Zygmuntowskiej. To tylko wybrane obiekty dostępne do obejrzenia dla zwiedzających.

Kuratorem wystawy jest dr Beata Kwiatkowska-Kopka - kierownik Działu Rezerwatów i Lapidarium Zamku Królewskiego na Wawelu. Konserwacji zabytków dokonał zespół pod kierunkiem prof. Ireneusza Płuski, kierownika Katedry Konserwacji i Restauracji Rzeźby ASP. Więcej informacji o wystawie dostępne na stronie internetowej.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ mrt/