Miejskie marmozety umieją unikać miejskich drapieżników

Marmozety żyjące w miejskich parkach w Brazylii nauczyły się unikać nietypowych w dziczy drapieżników, bezpańskich kotów. Aby się przed nimi ustrzec, każdej nocy wracają na szczególnie wysokie drzewa. Zupełnie inaczej zachowują się ich dzicy kuzyni - informuje &quot;International Journal of Primatology&quot;. <br /><br />

Marmozety to niewielkie małpy szerokonose, osiągające niespełna 40 cm wielkości i kilogram wagi. Występują w północnej części Ameryki Południowej, żyjąc w stadach liczących od kilku do dwudziestu osobników.

Marmozety najchętniej trzymają się gęstych zarośli lasów deszczowych, gdzie znajdują schronienie i pożywienie. Nauczyły się jednak żyć również w miejskich parkach i zieleniakach. (Te niewielkie małpki często hoduje się w domach - trudno ocenić, ile z żyjących w parkach marmozet uciekło z ludzkich domów).

Marina Duarte i prof. Robert Young z Pontificia Universidade Catolica de Minas Gerais obserwowali niedawno marmozety z gatunku Callithrix penicillata, żyjące w brazylijskich miastach. Interesowało ich, jak populacje tych małp, mieszkające w parku Belo Horizonte w mieście Minas Gerais (Brazylia południowo-wschodnia) jak przystosowują się do miasta, reagują na ludzi i jak znoszą nocny, miejski hałas.

Przy okazji zauważyli, że marmozety nauczyły się unikać "miejskich" drapieżników - zdziczałych kotów. W badanym parku Belo Horizonte żyje około 115 kotów - szacują naukowcy, zaś co dnia każda z marmozet staje się średnio trzy razy celem prób kocich ataków.

Jednocześnie badacze zauważyli, że choć w badanym parku rośnie ponad trzy tysiące drzew, to obserwowane stado dziewięciu marmozet sypia wyłącznie na określonych dwunastu drzewach. Są one wyjątkowo wysokie, brak im nisko wyrastających gałęzi, o wyjątkowo gładkich pniach. Badacze zwrócili uwagę, że na preferowane przez małpy drzewa można się dostać tylko i wyłącznie skacząc z drzew rosnących obok.

Podobnego zachowania - wracania co noc w jedno miejsce - nie zauważono u marmozet tego samego gatunku, żyjących dziko. "Małpy mieszkające w naturalnych warunkach nocują coraz na innym drzewie. Dzięki temu drapieżnikom trudniej się zorientować, gdzie ich szukać kolejnej nocy" - wyjaśnia Duarte. Tymczasem małpy z miasta trzymają się tych sprawdzonych drzew, na których nie niepokoją ich parkowe koty. Koty nie są bowiem w stanie wspiąć się na najwyższe drzewa, nie posiadające odpowiednio chropowatej kory czy nisko zwisających gałęzi. ZAN

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Fot. Adobe Stock

    "Hormon miłości" łagodzi agresję u samic lemurów

  • Zagłębienia po obu stronach, przypisywane drapieżnemu kotowi, fot. Thompson et al., 2025, PLOS One, CC-BY 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/)

    Znaleziony w Anglii szkielet gladiatora nosi ślady kłów drapieżnego kota

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera