Angkor było stolicą państwa Khmerów w od I poł. XII wieku do I poł. XV wieku.

W XII wieku Angkor było najbardziej rozległym i najludniejszym miastem świata, gdzie setki tysięcy mieszkańców żyło na obszarze miejskiej zabudowy, a podobna liczba ludzi mieszkała na otaczających miasto obszarach wiejskich i zajmowała się uprawą ryżu.

Na początku XV wieku miasto wyludniło się i utraciło swoje dotychczasowe znaczenie. Wielu naukowców dotychczas przypuszczało, że Angkor zostało opuszczone przez mieszkańców w sposób nagły, prawdopodobnie w wyniku porażki militarnej Khmerów.

Wyniki najnowszych badań osadów znajdujących się w fosach i systemie kanałów Angkor wskazują jednak, że kryzys w Angkor i stopniowe opuszczanie miasta przez przedstawicieli rządzących w państwie elit rozpoczął się na początku XIV wieku i pogłębiał się powoli przez całe stulecie.

Zespół naukowców pod kierunkiem Dana Penny z australijskiego Uniwersytetu w Sydney szczegółowo zbadał osady znajdujące się w fosach Angkor Thom - nowszej części kompleksu Angkor – i odkrył ślady pożarów, zaburzeń we wzroście drzew oraz erozji gleby w wyniku działalności rolniczej w otoczeniu miasta.

Ilość pozostałości roślin, pyłków kwiatowych oraz minerałów, pochodzących z obszarów otaczających miasto, w zakumulowanych osadach w fosach Angkor Thom stopniowo zmniejszała się w trakcie XIV stulecia.

Analiza pyłków kwiatowych w osadach wykazała, że fosy zostały do ok. 1400 roku całkowicie pokryte roślinnością występującą zwykle na bagniskach. Doszło do tego prawdopodobnie w wyniku braku przedstawicieli królewskiej administracji, którzy mogli być odpowiedzialni za utrzymanie systemu kanałów i fos kompleksu Angkor we właściwym stanie.

Wyniki badań zostały opublikowane online w „Proceedings of the National Academy of Sciences”. (PAP)

jot/ agt/