Jak przekazały władze Muzeum Geologicznego w Lizbonie, w którego kolekcji międzynarodowy zespół naukowców natrafił na dobrze zachowaną skamielinę czaszki, a także na fragmenty kości, dotarcie do Europy pantery śnieżnej mogło wiązać się ze zmianą temperatury powietrza w ostatnich fazach epok lodowcowych.

Według autorów badania, w tym paleontologów z uniwersytetów w Lizbonie (UNL) i Barcelonie (UAB), około 500 tys. lat temu na skutek zmian temperatury w Azji Środkowej część populacji pantery śnieżnej skierowała się do Chin, a także do Europy, docierając na Półwysep Iberyjski.

Po identyfikacji skamieliny pantery śnieżnej w zbiorach kolekcji lizbońskiego muzeum badacze analizują też kości innych zwierząt, licząc na znalezienie innych okazów tego typowego dla Himalajów gatunku drapieżnika.

Z dotychczas przeprowadzonych analiz kości pantery śnieżnej wynika, że w Portugalii żyła ona na stosunkowo niskich wysokościach. W związku z tym, jak przypuszczają naukowcy, preferencje siedliskowe tego zwierzęcia zależały bardziej od skalistego i nierównego terenu w zimnych regionach świata niż od dużych wysokości.

Z analiz wynika też, że zwierzę to miało silne kończyny oraz długi ogon, który pomagał w utrzymywaniu równowagi oraz w wykonywaniu dalekich skoków.

Obecnie zespół paleontologów analizuje warunki środowiskowe, w których mógł żyć okaz pantery śnieżnej znaleziony na stanowisku archeologicznym Algar da Manga Larga w Parku Przyrody Serras de Aire e Candeeiros, w środkowo-zachodniej Portugalii.

Naukowcy prowadzą również badania dotyczące neuroanatomii dawnych irbisów, czyli gałęzi anatomii zajmującej się budową obwodowego i odśrodkowego układu nerwowego.

Z Lizbony Marcin Zatyka (PAP)

zat/ agt/