Wieloryby mają wiele za uszami

Czop gromadzącej się w przewodzie słuchowym wieloryba woskowiny może ważyć nawet 250 gramów i być długi na 25 centymetrów. Jego skład zmienia się w zależności od warunków życia i odzwierciedla coroczne migracje wielkich ssaków.

Podczas trwającego sześć miesięcy sezonu żerowania płetwal błękitny odżywia się znakomicie i dzięki dużej ilości tłuszczu wytwarza jasną woskowinę. Podczas migracji pości, co sprawia, że powstająca woskowina staje się ciemniejsza. Dzięki takim warstwom można obliczyć wiek martwego wieloryba.

Sascha Usenko oraz Stephen Trumble z Baylor University w Waco (Texas) jako pierwsi wykorzystali woskowinę do badania ekspozycji na zawarte w morskiej wodzie zanieczyszczenia – od narodzenia do śmierci. Dzięki temu będzie można dokonać ważnych analiz. Ocena historycznego narażenia wielkich ssaków na zanieczyszczenia zawsze była bardzo trudna.

Naukowcy z Baylor University pobrali czop od 12 – letniego samca płetwala, który zginął w zderzeniu ze statkiem roku 2007 u wybrzeży Kalifornii. W poszczególnych warstwach znaleziono rozmaite stężenia DDT oraz chemikaliów używanych jako środki zmniejszające palność.

Największe stężenie odpowiadało pierwszemu rokowi życia – prawdopodobnie było to związane ze ssaniem mleka wielorybicy.

Czop zawierał również śladowe ilości hormonów, które w organizmie zwierzęcia ulegają rozkładowi, a co za tym idzie nie pozostawiają śladów w innych miejscach. Poziom testosteronu osiągnął szczytową wartość w wieku 10 lat, co wskazuje na początek dojrzałości płciowej. Z kolei poziom związanego ze stresem kortyzolu rósł w ciągu życia, prawdopodobnie wskazując na rosnące trudności związane ze znalezieniem pokarmu, migracją i rozmnażaniem.

Według Usenki, badając wielorybią woskowinę będziemy mogli dowiedzieć się, w jaki sposób ekspozycja na chemiczne zanieczyszczenie zmieniała poziom stresu u zwierzęcia, a także jak zmieniało się zanieczyszczenie mórz w ciągu ostatnich dziesięcioleci. (PAP)

pmw/ krf/