Alvarezsaury i therizinosaury należały do grupy dinozaurów zwanych teropodami. Teropody były zazwyczaj drapieżnikami, poruszały się na dwóch nogach, a długi ogon ułatwiał im zachowywanie równowagi. Najbardziej znanym przedstawicielem teropodów był tyranozaur. Jedna z ich linii - czyli ptaki, przetrwała wymieranie.

Grupa teropodów była zróżnicowana pod względem wielkości, czego przykładem są gatunki o nazwie alvarezsaury i therizinosaury. Pierwsze osiągały wielkość kur, drugie były prawdziwymi olbrzymami. Jedne i drugie wyposażone były w szpony, okazuje się jednak, że ich pazury spełniały odmienne funkcje.

Zespół naukowców brytyjskich i chińskich postanowił zastosować komputerowe modelowanie, używane w inżynierii, do zbadania wytrzymałości szponów u alvarezsaurów i therizinosaurów. W tym celu naukowcy, na podstawie skamieniałości, stworzyli trójwymiarowe modele pazurów.

Z analiz (https://www.nature.com/articles/s42003-023-04552-4) wynika, że małe alvarezsaury używały pazurów do grzebania w ziemi, gdzie najprawdopodobniej szukały pożywienia w postaci mrówek i termitów. Z kolei olbrzymie therizinosaury, a przynajmniej niektóre ich gatunki, używały swoich ogromnych, dorastających do metra długości, szponów przede wszystkim na pokaz.

Komputerowe modelowanie nacisku dowodzi, że ich szpony, długie jak samurajskie miecze, były stosunkowo mało wytrzymałe. Tego rodzaju symulacje prowadzi się zwykle do sprawdzania wytrzymałości konstrukcji.

Zdaniem badaczy najdłuższe szpony w świecie zwierząt były faktycznie bezużyteczne z mechanicznego punktu widzenia. Musiały powstać jako skutek doboru płciowego i być używane na pokaz, do odstraszania konkurentów, podobnie jak pawi ogon. (PAP)

krx/ zan/