Nauka dla Społeczeństwa

19.04.2024
PL EN
09.11.2019 aktualizacja 09.11.2019

Jarosław Gowin kandydatem na wicepremiera oraz ministra nauki i szkolnictwa wyższego

30.10.2019. Na zdjęciu Jarosław Gowin. Fot. PAP/Rafał Guz 30.10.2019. Wicepremier, minister nauki i szkolnictwa wyższego Jarosław Gowin (L) podczas rozstrzygnięcia konkursu "Inicjatywa doskonałości - uczelnia badawcza", 30 bm. w Arkadach Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie. (kf) PAP/Rafał Guz 30.10.2019. Na zdjęciu Jarosław Gowin. Fot. PAP/Rafał Guz 30.10.2019. Wicepremier, minister nauki i szkolnictwa wyższego Jarosław Gowin (L) podczas rozstrzygnięcia konkursu "Inicjatywa doskonałości - uczelnia badawcza", 30 bm. w Arkadach Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie. (kf) PAP/Rafał Guz

Lider partii Porozumienie Jarosław Gowin jest kandydatem do ponownego objęcia stanowiska wicepremiera oraz ministra nauki i szkolnictwa wyższego w rządzie Zjednoczonej Prawicy.

Jarosław Gowin (ur. 4 grudnia 1961 r. w Krakowie) w poprzedniej kadencji - od listopada 2015 r. był wicepremierem i ministrem nauki i szkolnictwa wyższego. W tym czasie wprowadził dużą reformę uczelni - tzw. Konstytucję dla Nauki (ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Wcześniej, w latach 2011-2013 w rządzie PO-PSL był ministrem sprawiedliwości odpowiedzialnym za ustawę deregulacyjną.

W 1985 r. ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł doktora uzyskał w 2001 r. w Instytucie Studiów Politycznych PAN za rozprawę o Kościele katolickim po 1989 r. W latach 80. działał w opozycji w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów i w Solidarności. Był też stypendystą Uniwersytetu Cambridge. Przez wiele lat współpracował z miesięcznikiem "Znak" - w latach 1994-2005 był jego redaktorem naczelnym.

W 2003 utworzył Wyższą Szkołę Europejską im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie, której był rektorem do roku 2013.

Do polityki Gowin wszedł w 2005 r. - został wybrany do Senatu, startując jako kandydat Platformy Obywatelskiej w okręgu krakowskim. W 2007 r. Gowin startując z pierwszego miejsca listy PO do Sejmu uzyskał mandat poselski (otrzymał 160 465 głosów - wtedy piąty wynik w kraju). W wyborach w 2011 r. startując z listy PO znów z powodzeniem dostał się do Sejmu (uzyskując 62 570 głosów).

Od listopada 2011 do maja 2013 r. Jarosław Gowin był przez półtora roku ministrem sprawiedliwości w drugim rządzie Donalda Tuska. Odpowiedzialny był wówczas przede wszystkim za tzw. ustawę deregulacyjną. Zaproponowane przez niego przepisy ograniczyły część wymogów formalnych w dostępie do wielu profesji, m.in. notariusza, komornika, adwokata, radcy prawnego, trenera sportowego, przewodnika turystycznego, detektywa, pośrednika nieruchomości, geodety, taksówkarza.

Z funkcji ministra został odwołany w maju 2013 r. Miesiąc później wystartował w bezpośrednich wyborach na szefa PO, w których uzyskał 20 proc. głosów.

We wrześniu 2013 r. odszedł z PO, jako powód podając m.in. politykę rządu wobec OFE. W grudniu 2013 r. Gowin powołał partię Polska Razem. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. jednak jego partia uzyskała zaledwie 3,16 proc. głosów i nie uzyskała żadnego mandatu.

Po wyborach Gowin i lider Solidarnej Polski Zbigniew Ziobro nawiązali współpracę, a w lipcu 2014 r. Jarosław Kaczyński podpisał z nimi polityczne porozumienie, na podstawie którego PiS, Polska Razem i Solidarna Polska wystawiły wspólnie: listy do sejmików wojewódzkich w wyborach samorządowych, kandydata na prezydenta i listy w wyborach parlamentarnych.

W wyborach z 2015 r. Gowin startował z ostatniego miejsca krakowskiej listy PiS i zdobył mandat posła (poparło go 43 539 wyborców).

Po wyborach został wicepremierem i ministrem nauki i szkolnictwa wyższego w rządzie Beaty Szydło. Stanowiska te zachował również w utworzonym w 2017 r. rządzie Mateusza Morawieckiego. W listopadzie 2017 r. Polska Razem Jarosława Gowina przekształciła się w partię Porozumienie, a Gowin został jej liderem.

Jako minister nauki we wrześniu 2016 r. ogłosił tzw. Strategię Gowina wskazującą główne kierunki działań jego ministerstwa. Opierała się ona na trzech filarach: Konstytucja dla Nauki, Innowacje dla Gospodarki oraz Nauka dla Ciebie.

Za jego urzędowania przeprowadzono systemową reformę szkolnictwa wyższego i nauki - tzw. Konstytucję dla Nauki (ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Reformę poprzedziła rozłożona w czasie dyskusja ze środowiskiem akademickim.

Ustawa uzależnia wiele możliwości uczelni (m.in. nadawanie stopni naukowych) od kategorii naukowych, jakie szkoła wyższa uzyska w prowadzonych przez siebie dyscyplinach. Reforma zmieniła również model kształcenia doktorantów: w działających od października br. szkołach doktorskich każdy doktorant będzie miał zapewnione stypendium naukowe. Konstytucja dla Nauki kładzie nacisk na to, by naukowcy publikowali w czasopismach naukowych znajdujących się w międzynarodowych bazach, które ułatwiają naukowcom z całego świata docieranie do tych treści. Po reformach uczelnie zyskały też większą swobodę w decydowaniu o swoich działaniach.

Za czasów jego kierownictwa resort nauki zaproponował i wprowadził dwie ustawy o innowacyjności. Zwiększyły one wysokość ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową. Powołano także Sieć Badawczą Łukasiewicz - konsoliduje ona 38 polskich instytutów badawczych.

W roku 2019 r. Jarosław Gowin - ponownie startując w Krakowie z ostatniej pozycji z list PiS (zdobył 15 802 głosy). Jego partia - Porozumienie - wprowadziła do parlamentu 18 posłów i 2 senatorów.

Jarosław Gowin jest żonaty, ma trójkę dzieci. Wolne chwile spędza z rodziną w górach lub na czytaniu książek. Miłośnik muzyki barokowej.

Współpracuje z Fundacją św. Mikołaja, działającą na rzecz tworzenia domów samotnych matek i hospicjów, a także ze stowarzyszeniem SIEMACHA. Zasiada w Radzie Patronackiej Krakowskiego Hospicjum dla dzieci imienia ks. Józefa Tischnera. (PAP)

Autorka: Ludwika Tomala

lt/ agt/ mhr/

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

Copyright © Fundacja PAP 2024