Już 18 milionów Amerykanów żyje z nowotworem

Wyrażenie „cancer survivor” jest często używane jako ogólny termin opisujący osobę, u której zdiagnozowano chorobę nowotworową. Definicja ta obejmuje osoby, które po zakończeniu leczenia nie wykazują objawów, osoby otrzymujące przedłużone leczenie przez dłuższy czas w celu kontroli nowotworu lub zmniejszenia ryzyka jego nawrotu oraz osoby z zaawansowanym nowotworem.

Ponieważ metody wczesnego wykrywania i leczenia nowotworów uległy poprawie, liczba żyjących osób u których je zdiagnozowano, znacznie wzrosła w USA w ciągu ostatnich 50 lat. W roku 1971 były to 3 miliony, w 2019 - 16,9 miliona. Najnowszy raport opracowany przez naukowców z American Cancer Society (ACS) we współpracy z National Cancer Institute (NCI) pokazuje, że na dzień 1 stycznia 2022 żyło ponad 18 milionów Amerykanów z rozpoznanym nowotworem (8,3 miliona mężczyzn i 9,7 miliona kobiet), z czego nieco ponad 12 milionów (67 proc.) w wieku 65 lat lub starszych.

Co trzy lata ACS i NCI wspólnie przygotowują raporty w celu oszacowania częstości występowania nowotworów w USA. Wśród mężczyzn najbardziej rozpowszechnione są nowotwory prostaty (3 523 230), czerniak skóry (760 640) i rak jelita grubego (726 450). W przypadku kobiet najczęstszy jest rak piersi (4 055 770), trzonu macicy (891 560) i tarczycy (823 800). Ponad połowa (53 proc.) osób, które żyją z rozpoznaniem nowotworu została zdiagnozowana w ciągu ostatnich 10 lat.

Ponieważ populacja „cancer survivors” stale rośnie i starzeje się, istnieje coraz większa potrzeba wskazówek dla pracowników ochrony zdrowia, opiekunów i pacjentów, jak radzić sobie z późnymi i długotrwałymi skutkami samego nowotworu oraz jego leczenia, utrzymywać zdrowe zachowania i ograniczać „toksyczność finansową” - wskazała Kimberly Miller, główna autorka badania. „Ponadto populacja ta jest coraz bardziej zróżnicowana i potrzebne są dalsze zasoby, aby zapewnić sprawiedliwy dostęp do opieki” - dodała.

Raport wskazuje na rosnące wykorzystanie najnowszych postępów w leczeniu. Na przykład stosowanie immunoterapii w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium IV wzrosło z 12 proc. w roku 2016 do 33 proc. w 2018 r.

Autorzy zwracają jednak uwagę na znaczne różnice w dostępie do leczenia: na przykład operacje są znacznie rzadsze w przypadku pacjentów rasy czarnej niż pacjentów rasy białej z niedrobnokomórkowym rakiem płuca: 49 proc. w porównaniu z 55 proc. w stadiach I-II i 16 proc. w porównaniu z 22 proc. w stadium III. Jedna z największych różnic występuje w leczeniu raka odbytu - tylko u 41 proc. pacjentów rasy czarnej z chorobą w I stopniu zaawansowania wykonuje się proktektomię lub proktokolektomię w porównaniu do 66 proc. pacjentów rasy białej. Rozbieżności w leczeniu są pogłębiane przez późniejsze rozpoznanie większości nowotworów u osób rasy czarnej niż u osób białych, z jedną z największych rozbieżności w przypadku raka trzonu macicy (odpowiednio 59 proc. w porównaniu do 73 proc. zdiagnozowanych z chorobą w stadium I).

„Zachęca nas rosnąca liczba narzędzi, które pomagają pacjentom, opiekunom i klinicystom” – zaznaczyła Miller. Na przykład ACS opracował wytyczne dotyczące opieki po leczeniu, żywienia i aktywności fizycznej. „Potrzebne są jednak bardziej oparte na dowodach strategie i sprawiedliwy dostęp do dostępnych zasobów” - wskazała.

Autorzy badania (DOI: 10.3322/caac.21731) dodają, że rosnąca liczba osób, które nadal żyją po postawieniu diagnozy, nie może być sama w sobie miarą postępu, ponieważ wzrost ten częściowo odzwierciedla wzrost populacji. Ponadto szacunki nie odzwierciedlają wpływu pandemii COVID-19, ponieważ opierają się na danych populacyjnych obserwowanych do roku 2018.(PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ agt/